Ντε και καλά να κερδίζει μόνο εκείνη…
Κέρδισα 10 ευρώ και πήρα 5», «Τι εννοείς πήρες 5;», «Έτσι τόχουμε καθιερώσει πια.
Λόγω της κρίσης. Παίρνουμε τα μισά». Έλιωσα στο γέλιο. Χτύπησε η κρίση και τις μπιρίμπες…Άπονη ζωή μας πέταξες στου καρέ την άκρη!
Λατρεύω να παρατηρώ κυρίες σε καρέ μπιρίμπας. Όχι δεν παίζω! Δε με βοηθάει ο κωλοχαρακτήρας μου. Πρώτον βαριέμαι εύκολα, δεύτερον κλέβω ασύστολα και βαριούνται να με παρακολουθούν οι άλλοι. Αλλά όποιος έχει μάνα στις μέρες μας ευγνωμονεί το συγκεκριμένο παιχνίδι. Έσωσε τα περήφανα γηρατειά της πατρίδας μας. Άσε που είναι το πιο αποτελεσματικό φάρμακο ενάντια στο Αλτσχάιμερ…
Κάθε καρέ λοιπόν μια μικρή κοινωνία. Όλοι οι τύποι έχουν και τον εκπρόσωπό τους. Η πλακατζού, η γρουσούζα, η αργή «μια ώρα να ρίξεις φύλλο! Αμάν», η απρόσεχτη «μα καλά δεν βλέπεις ότι πέρασαν τα 10αρια; », αυτή που καπνίζει «φουγάρο η Ματίνα! Μας θυμιάτισε όλο το βράδυ!», η κουτσομπόλα και κυρίως (ο πιο αγαπημένος ρόλος να παρατηρώ) αυτή που έχει άρρωστο το σύζυγο και εκνευρίζει τις υπόλοιπες γιατί δίνει κατευθύνσεις από τηλεφώνου στη νοσοκόμα που άφησε στο πόδι της και καθυστερεί το παιχνίδι…Σε κάποια τέτοια περίπτωση έχω ακούσει το καταπληκτικό «Τι να κάνουμε χρυσή μου δεν έχουμε όλες την τύχη της χηρείας!»… Κάθε καρέ αγαπητοί μου που σέβεται την αποστολή του οφείλει να περιλαμβάνει κυρίως χήρες αλλά και μέλλουσες χήρες (όπως λέμε –οσονούπω-).
Στα καρέ βέβαια συμμετέχουν και άνδρες. Ως εξαίρεση. Με ζάχαρο, οπότε και έχουν έντονα νεύρα ή άνευ, οπότε έχουν πρόβλημα στον προστάτη…Γενικώς ανάμεσα σε ξεφυσήματα του τύπου «τώρα ήρθες κωλόφυλλο, που χάλασα τα φύλλα μου!» παίζουν θέματα ιατρικής, αναλύονται εξετάσεις σε δευτερόλεπτα, ονόματα γιατρών και ανταλλαγές φαρμάκων καθώς και αναλύσεις της πολιτικής κατάστασης, της οικονομικής, το χρέος και βέβαια αναφορές σε παιδιά και εγγόνια… Εν ολίγοις η μπιρίμπα λειτουργεί και σαν group therapy. Φεύγοντας όλες έχουν να λένε κυρίως για το δράμα της άλλης και να θεωρούν τον εαυτό τους «…μια χαρά! Τόσα που ακούς!!!».
Επί τη ευκαιρία ν΄αναφέρω ότι το Mesulid ως φάρμακο κάνει θραύση. Τόσες ώρες που περνάνε στην καρέκλα όλες πάσχουν από μέση. Προχθές έμαθα, από το φιλαράκο μου τον Λεωνίδα ότι η μάνα του το παίρνει και μια μέρα πριν το παιχνίδι ως προετοιμασία του οργανισμού. Θα ήταν επίσης παράλειψη αν δεν πω για τα φαγητά που σερβίρονται. Η διοργάνωση μπιρίμπας φέρνει και σε διαγωνισμό προκοπής. Γι αυτό όλες σκάνε στο φαί! Και μετά παραπονιούνται… «Έφερε εκείνη η Ντία ένα μιλφέιγ!! Τι τόθελε; Κρατήθηκα, κρατήθηκα…Στο τέλος τρία κομμάτια έφαγα».
Αυτά λοιπόν τα νέα από την πράσινη τσόχα. Καθώς οι παρθένες της πολιτικής και κοινωνικής σκηνής ατιμάστηκαν μια μια…Ας αποτίσουμε φόρο τιμής στην μόνη «παρθένα» που κράτησε τη θέση της. Στα χρόνια της φτώχειας και της κουτσουρεμένης σύνταξης οφείλουμε πολλά ως τέκνα μπιριμπομένων γονέων στο «ατού» του εν λόγω παιχνιδιού….Κι αν το κοροϊδεύουμε και δεν ενδώσουμε και μεις στα θέλγητρά του κάποτε… Όπως λέει και η Νανίνα, πρωταθλήτρια στο καρέ της πεθεράς μου «κακά γεράματα θα χουμε».
Πηγή: protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου