Του Ηλία
Βερβαινιώτη
Και ξαφνικά βλέπεις στο δρόμο ένα ποδήλατο διαφορετικό, δεν είσαι σίγουρος τι είναι και σίγουρα δεν είναι ένα από τα ποδήλατα που ξέρεις..
Γυαλιστερό,
ζάντες καινούργιες, λάστιχα που μυρίζουν κι όμως εκπέμπει μια χαμένη αίγλη, που
σε πάει πίσω δεκαετίες και αυτομάτως με μια πεταλιά ξάφνου διασχίζεις το
σήμερα. Λες και είναι τα ποδήλατα που ταξίδεψαν μέσα στο χρόνο και ο αναβάτης
τους χάνεται στης λησμονιάς τα βάθη και με ένα σπινιάρισμα βρίσκεται στο 2012,
προσπαθώντας στους αχανείς δρόμους της ζωής του να χαράξει πορεία με το μέσο
που οδηγεί τις σκέψεις του, τα συναισθήματα του και τα όνειρά του.