Του Κώστα Κάρμα
Πέθανε στον Ευαγγελισμό και κηδεύεται σήμερα (29.06.2012) στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών ο Κώστας Λιδωρίκης, δημότης Σεργούλας Δωρίδας, πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Γεωργίας και πρώην Βουλευτής Φωκίδας. Γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1916.
Εισήλθε στην πολιτική το 1946 μετά τον θάνατο του θείου του Κωνσταντίνου Αριστομένους Λιδωρίκη ο οποίος υπήρξε υπουργός Εσωτερικών, Οικονομικών, και Παιδείας του Ελευθερίου Βενιζέλου. Πολιτεύθηκε μέχρι το 1961 με το κόμμα των φιλελευθέρων.
Το 1961 προσχώρησε στην ΕΡΕ μετά από ανοιχτή πρόσκληση -- από το 1958 στους Δελφούς -- του ιδίου του Κωνσταντίνου Καραμανλή και εκλέχθηκε πρώτος βουλευτής με περισσότερους από 7700 σταυρούς. Στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές το 1963, αποκλείσθηκε από τα ψηφοδέλτια της ΕΡΕ με αρχηγό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, μετά την κρίση ηγεσία στην Δεξιά και την αναχώρηση του Κων. Καραμανλή για το Παρίσι. Σε αυτές τις εκλογές (1963) έλαβε μέρος ως ανεξάρτητος με τον επίσης εκλεγέντα βουλευτή της ΕΡΕ το 1961 και αποκλεισθέντα (επίσης) από τα ψηφοδέλτια της ΕΡΕ το 1963, τον Δημήτριο Λιανουλόπουλο. Ο ανεξάρτητος συνδυασμός τους έχασε την έδρα για λίγους ψήφους.
Την περίοδο της επταετίας ο Κώστας Λιδωρίκης υπήρξε συνομιλητής του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου μετά από παρότρυνση του εκ Φωκίδος Γ. Μακαρέζου στην προσπάθεια των Συνταγματαρχών να αποκτήσουν πολιτικό προσωπείο. Ως συνομιλητής αρνήθηκε δελεαστικές προτάσεις και αντιπρότεινε επιστροφή στον ομαλό πολιτικό βίο με μετάκληση του Κ. Καραμανλή από το Παρίσι και παράδοση της εξουσίας σε αυτόν για την διενέργεια ελεύθερων εκλογών.
Μετά την φυγή των Συνταγματαρχών, κατά τον γνωστό τρόπο, και την επιστροφή του Κ. Καραμανλή, ήταν εξαιρετικά δύσκολο στον τελευταίο να τον δεχτεί ως υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας επειδή προϋπήρξε συνομιλητής του Παπαδόπουλου. [Ο Κ. Καραμανλής με προσωπική επιστολή του, σήμερα στο Αρχείο του Κ. Λιδωρίκη, αναγνωρίζει την αδικία του αποκλεισμού του από τα ψηφοδέλτια της ΕΡΕ το 1963 και υπόσχεται επανόρθωση της αδικίας].
Την προσωπικότητα του Κων. Λιδωρίκη στη Δεξιά φαίνεται ότι εξετίμησε καλύτερα από όλους τους άλλους ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος ο οποίος τον συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτια της ΔΗΑΝΑ χωρίς όμως επιτυχία όχι μόνον για τον Κ. Λιδωρίκη αλλά και για την ΔΗΑΝΑ στο σύνολό της ως κόμμα.
Με τον θάνατο του Κώστα Λιδωρίκη φτάνει στο τέλος της διαδρομής της μια ιστορική οικογένεια όχι μόνον για την Δωρίδα και τη Φωκίδα αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη. Γενάρχης αυτής της οικογένειας ήταν ο Αθανάσιος Λιδωρίκης από το Κροκύλειο Δωρίδας. Υπήρξε σφραγιδοφύλακας και έμπιστος του Αλή Πασά (κάτι ανάλογο προς Υπουργόν Προεδρίας και Υπουργόν Οικονομικών), ο οποίος από τη θέση αυτή μυήθηκε και στα της Φιλικής Εταιρείας. Μετά τον θάνατο του Αλή κατέφυγε στην Επαναστατημένη Ελλάδα και έγινε θερμός υποστηρικτής και έμπιστος του βασιλιά Όθωνα, η κόρη του οποίου (Πηνελόπη) υπήρξε κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας. Μετά την εκθρόνιση του Όθωνα, τον οποίο υπεραγαπούσε, αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο και εγκλείστηκε στο σπίτι του μέχρι τον θάνατό του.
Υιός του Αθανασίου Λιδωρίκη ήταν ο Αριστομένης, πολιτικός και αυτός, ο οποίος παντρεύτηκε στη Σεργούλα την Σοφία Παπαπολίτη, κόρη του Χαράλαμπου Παπαπολίτη και της Σοφίας Δυοβουνιώτη η οποία πέθανε στη γέννα της, λόγος για τον οποίο το νεογέννητο νήπιο πήρε το όνομα της μητέρας του (Σοφίας). Παππούς της νεαρής Σοφίας (και πατέρας του Χαράλαμπου) ήταν ο Παπα-Γιώργης Πολίτης (Παπαπολίτης) ο οποίος ευλόγησε την επανάσταση των Δωριαίων το 1821 στον κάμπο Βελλά κοντά στο Μαλανδρίνο.
Παιδιά του Αριστομένη Λιδωρίκη και της νεαρής Σοφίας Παπαπολίτη ήταν ο προαναφερθείς υπουργός του Ελευθέριου Βενιζέλου (Κωνσταντίνος Λιδωρίκης), η Αγγελική Καρακουλάκη (σύζυγος του Δημάρχου Ναυπάκτου) και η Βασιλική, σύζυγος του Ιωάννη Βενέτικου, ο υιός των οποίων Κώστας υιοθετήθηκε από τον θείο του Κωνσταντίνο Λιδωρίκη (επειδή ο ίδιος δεν είχε κληρονόμους) με το ίδιο όνομα του θείου του για να συνεχίσει την πολιτική και την ιστορική παράδοση της οικογένειας των Λιδωρίκιδων.
Επιθυμία του Κώστα Λιδωρίκη ήταν, όταν ζούσε, να μεταφερθούν τα οστά των προγόνων του από τον οικογενειακό τάφο που άνοιξε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών ο Αθανάσιος Λιδωρίκης, στην αυλή του ιστορικού σπιτιού της οικογένειας Παπαπολίτη στην Άνω Σεργούλα το οποίο έχει δωρίσει ο τελευταίος Λιδωρίκης στη Μονή Βαρνάκοβας, ή στο Λιδωρίκειο Πάρκο των 22 στρεμμάτων στην Παραλία Σεργούλας τα οποία δώρισε ο ίδιος, μετά από αξίωση των συμπολιτών του, στην Κοινότητα Σεργούλας.
Πέθανε στον Ευαγγελισμό και κηδεύεται σήμερα (29.06.2012) στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών ο Κώστας Λιδωρίκης, δημότης Σεργούλας Δωρίδας, πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Γεωργίας και πρώην Βουλευτής Φωκίδας. Γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1916.
Εισήλθε στην πολιτική το 1946 μετά τον θάνατο του θείου του Κωνσταντίνου Αριστομένους Λιδωρίκη ο οποίος υπήρξε υπουργός Εσωτερικών, Οικονομικών, και Παιδείας του Ελευθερίου Βενιζέλου. Πολιτεύθηκε μέχρι το 1961 με το κόμμα των φιλελευθέρων.
Το 1961 προσχώρησε στην ΕΡΕ μετά από ανοιχτή πρόσκληση -- από το 1958 στους Δελφούς -- του ιδίου του Κωνσταντίνου Καραμανλή και εκλέχθηκε πρώτος βουλευτής με περισσότερους από 7700 σταυρούς. Στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές το 1963, αποκλείσθηκε από τα ψηφοδέλτια της ΕΡΕ με αρχηγό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, μετά την κρίση ηγεσία στην Δεξιά και την αναχώρηση του Κων. Καραμανλή για το Παρίσι. Σε αυτές τις εκλογές (1963) έλαβε μέρος ως ανεξάρτητος με τον επίσης εκλεγέντα βουλευτή της ΕΡΕ το 1961 και αποκλεισθέντα (επίσης) από τα ψηφοδέλτια της ΕΡΕ το 1963, τον Δημήτριο Λιανουλόπουλο. Ο ανεξάρτητος συνδυασμός τους έχασε την έδρα για λίγους ψήφους.
Την περίοδο της επταετίας ο Κώστας Λιδωρίκης υπήρξε συνομιλητής του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου μετά από παρότρυνση του εκ Φωκίδος Γ. Μακαρέζου στην προσπάθεια των Συνταγματαρχών να αποκτήσουν πολιτικό προσωπείο. Ως συνομιλητής αρνήθηκε δελεαστικές προτάσεις και αντιπρότεινε επιστροφή στον ομαλό πολιτικό βίο με μετάκληση του Κ. Καραμανλή από το Παρίσι και παράδοση της εξουσίας σε αυτόν για την διενέργεια ελεύθερων εκλογών.
Μετά την φυγή των Συνταγματαρχών, κατά τον γνωστό τρόπο, και την επιστροφή του Κ. Καραμανλή, ήταν εξαιρετικά δύσκολο στον τελευταίο να τον δεχτεί ως υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας επειδή προϋπήρξε συνομιλητής του Παπαδόπουλου. [Ο Κ. Καραμανλής με προσωπική επιστολή του, σήμερα στο Αρχείο του Κ. Λιδωρίκη, αναγνωρίζει την αδικία του αποκλεισμού του από τα ψηφοδέλτια της ΕΡΕ το 1963 και υπόσχεται επανόρθωση της αδικίας].
Την προσωπικότητα του Κων. Λιδωρίκη στη Δεξιά φαίνεται ότι εξετίμησε καλύτερα από όλους τους άλλους ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος ο οποίος τον συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτια της ΔΗΑΝΑ χωρίς όμως επιτυχία όχι μόνον για τον Κ. Λιδωρίκη αλλά και για την ΔΗΑΝΑ στο σύνολό της ως κόμμα.
Με τον θάνατο του Κώστα Λιδωρίκη φτάνει στο τέλος της διαδρομής της μια ιστορική οικογένεια όχι μόνον για την Δωρίδα και τη Φωκίδα αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη. Γενάρχης αυτής της οικογένειας ήταν ο Αθανάσιος Λιδωρίκης από το Κροκύλειο Δωρίδας. Υπήρξε σφραγιδοφύλακας και έμπιστος του Αλή Πασά (κάτι ανάλογο προς Υπουργόν Προεδρίας και Υπουργόν Οικονομικών), ο οποίος από τη θέση αυτή μυήθηκε και στα της Φιλικής Εταιρείας. Μετά τον θάνατο του Αλή κατέφυγε στην Επαναστατημένη Ελλάδα και έγινε θερμός υποστηρικτής και έμπιστος του βασιλιά Όθωνα, η κόρη του οποίου (Πηνελόπη) υπήρξε κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας. Μετά την εκθρόνιση του Όθωνα, τον οποίο υπεραγαπούσε, αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο και εγκλείστηκε στο σπίτι του μέχρι τον θάνατό του.
Υιός του Αθανασίου Λιδωρίκη ήταν ο Αριστομένης, πολιτικός και αυτός, ο οποίος παντρεύτηκε στη Σεργούλα την Σοφία Παπαπολίτη, κόρη του Χαράλαμπου Παπαπολίτη και της Σοφίας Δυοβουνιώτη η οποία πέθανε στη γέννα της, λόγος για τον οποίο το νεογέννητο νήπιο πήρε το όνομα της μητέρας του (Σοφίας). Παππούς της νεαρής Σοφίας (και πατέρας του Χαράλαμπου) ήταν ο Παπα-Γιώργης Πολίτης (Παπαπολίτης) ο οποίος ευλόγησε την επανάσταση των Δωριαίων το 1821 στον κάμπο Βελλά κοντά στο Μαλανδρίνο.
Παιδιά του Αριστομένη Λιδωρίκη και της νεαρής Σοφίας Παπαπολίτη ήταν ο προαναφερθείς υπουργός του Ελευθέριου Βενιζέλου (Κωνσταντίνος Λιδωρίκης), η Αγγελική Καρακουλάκη (σύζυγος του Δημάρχου Ναυπάκτου) και η Βασιλική, σύζυγος του Ιωάννη Βενέτικου, ο υιός των οποίων Κώστας υιοθετήθηκε από τον θείο του Κωνσταντίνο Λιδωρίκη (επειδή ο ίδιος δεν είχε κληρονόμους) με το ίδιο όνομα του θείου του για να συνεχίσει την πολιτική και την ιστορική παράδοση της οικογένειας των Λιδωρίκιδων.
Επιθυμία του Κώστα Λιδωρίκη ήταν, όταν ζούσε, να μεταφερθούν τα οστά των προγόνων του από τον οικογενειακό τάφο που άνοιξε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών ο Αθανάσιος Λιδωρίκης, στην αυλή του ιστορικού σπιτιού της οικογένειας Παπαπολίτη στην Άνω Σεργούλα το οποίο έχει δωρίσει ο τελευταίος Λιδωρίκης στη Μονή Βαρνάκοβας, ή στο Λιδωρίκειο Πάρκο των 22 στρεμμάτων στην Παραλία Σεργούλας τα οποία δώρισε ο ίδιος, μετά από αξίωση των συμπολιτών του, στην Κοινότητα Σεργούλας.
πηγη : dorida news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου