(νέα μέθοδος παράνομης περίφραξης)
Ως άτομο οφείλω να ομολογήσω ότι μάλλον ανήκω στην κατηγορία των αισιόδοξων. Πάντα πίστευα και ακόμα δυστυχώς πιστεύω ότι πρέπει να ψάχνουμε την ευχάριστη πλευρά των πραγμάτων, καθώς είναι ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσουμε.
Ως πολίτης, πάντα πίστευα και εξακολουθώ, σε πείσμα πολλών, να πιστεύω ότι η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Μέγιστο λάθος μου είναι, όπως μου λένε πολλοί, ότι ακόμα εξακολουθώ να πιστεύω στους νόμους, σε μια οργανωμένη κοινωνία, στους ανθρώπους εν γένει.
Σήμερα, βρέθηκα σε μια προσωπικά δύσκολη ώρα, η οποία μπορεί σε πολλούς να προσφέρει ένα ελαφρύ χαμόγελο, σε άλλους να επιβεβαιώσει όσα πιστεύουν, άλλοι απλά να αδιαφορήσουν και ίσως ορισμένοι να θυμηθούν προσωπικές αντίστοιχες ή ακόμα και πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους.
Βασικό πρόβλημα: αξίζει να είσαι νόμιμος ή παράνομος πολίτης; Αξίζει να ζεις με αξιοπρέπεια και «καθαρό κούτελο» ή αξίζει να περνάς καλά εις βάρος των υπολοίπων; Ας δούμε λοιπόν ένα ζητηματάκι που μου προέκυψε σήμερα το πρωί.
Σήμερα το πρωί, περίπου στις 10.45πμ, επί ακάλυπτου χώρου πολυκατοικίας στον Υμηττό, στην οποία έχω ένα διαμέρισμα στον α΄ όροφο, ένας εκ των λοιπών ιδιοκτητών, χωρίς καμία άδεια, προέβη σε εργασίες προσθήκης καθ΄ ύψος σε υφιστάμενη περίφραξη, με μεταλλικά στηρίγματα και με ημιδιάφανη πλαστική επίπεδη επιφάνεια. Η υφιστάμενη συμπαγής περίφραξη είναι ήδη κοντά στα 2μ ύψος – έτσι ήταν ήδη τουλάχιστον από το 1986 (θα μου πείτε ότι και αυτή με βάση τον ΓΟΚ δεν θα έπρεπε να είναι έτσι, αλλά αν έκανε καταγγελία η οικογένειά μου στο παρελθόν ή εγώ σήμερα, θα έπρεπε να έρθουμε σε αντιπαράθεση με όλη τη γειτονιά, σε αντιπαράθεση ο ένας προς εκατό - ίσως και να έπρεπε να το κάνω, ακόμα και αν φοβάμαι να το κάνω). Όλα τα κτήρια στο οικοδομικό μας τετράγωνο διαθέτουν ακάλυπτο χώρο στην πίσω όψη τους, καθώς κάποτε και πριν το 1969 υπήρχε ρέμα. Οπότε, περιμετρικά του οικοπέδου, άγνωστο γιατί, υποθέτω ότι κανείς δεν ήθελε να βλέπει τι κάνει ή τι δεν κάνει ο γείτονάς του, κατασκεύασαν παρόμοιες περιφράξεις και σε ορισμένες περιπτώσεις ψηλότερες των 2μ. Η εικόνα που παρουσιάζει όλο αυτό το συνονθύλευμα των περιφράξεων είναι ελαφρά αποκαρδιωτική. Κυρίως για τους κατοίκους των ισόγειων διαμερισμάτων. Κουτιά από τσιμέντο εντός, κουτιά από τσιμέντο εκτός. Ένα αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό χάρμα οφθαλμών.
Αφού συνειδητοποίησα τι επιθυμεί ο ιδιοκτήτης του ισογείου να κάνει, κάλεσα την Άμεση Δράση, γιατί κανένας τηλεφωνικός κατάλογος δεν είχε τηλέφωνο του ΑΤ Δάφνης που να απαντά. Μόλις ήρθε η αστυνομία πήραν τα στοιχεία και των δύο μας, δεν σταμάτησαν τις εργασίες ως όφειλαν (εκτός και αν έχει αλλάξει ο νόμος και δεν το γνωρίζω) και μου είπαν να πάω στο οικείο Α.Τ. Δάφνης για να κάνω καταγγελία. Αντίγραφο από το βιβλίο συμβάντων θα μπορέσω να λάβω μετά από πέντε μέρες. Ευγενικά τα παιδιά, δεν έχω παράπονο πάνω σε αυτό το θέμα. Δεν έχω παράπονο σε επίπεδο συμπεριφοράς τουλάχιστον.
Στη συνέχεια πήγα στο ΑΤ Δάφνης, οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν γιατί δεν τους σταμάτησαν ή γιατί δεν τους πήγαν αυτόφωρο, οι συνάδελφοί τους, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν το περιπολικό που είχε έρθει και δεν μπορούσαν να στείλουν άλλο (μεταξύ μας δεν κατάλαβα γιατί). Με διαβεβαίωσαν όμως ότι θα έστελναν την καταγγελία στην αρμόδια Πολεοδομία και μου είπαν ευγενέστατα ότι πρέπει να πάω και εγώ από εκεί για να κάνω άμα θέλω και προσωπικά καταγγελία και να ζητήσω αυτοψία. Με ενημέρωσαν ότι σε άλλες περιπτώσεις τους είχε τύχει να πραγματοποιήσει αυτοψία η προαναφερόμενη Υπηρεσία, μετά από 5 με 7 μήνες.
Εν τω μεταξύ ο τύπος έφτιαξε τη μία πλευρά από τη μεγαλεπήβολη κατασκευή, όπως του γούσταρε και πιθανόν αύριο ή τις προσεχείς ημέρες θα συνεχίσει και σε λοιπά σημεία του χώρου με ίδια ή παραπλήσια υλικά.
Σήμερα ήταν η τελευταία ημέρα κανονικής άδειας που έχω από τη δουλειά μου. Δεν την πήρα όλη, καθώς, λόγω έλλειψης προσωπικού κάνουμε όλοι ότι μπορούμε για να μην λείπουμε μεγάλα διαστήματα και μένουν οι υποθέσεις των πολιτών χωρίς απάντηση ή σε αναμονή (ναι δουλεύω σε δημόσια Υπηρεσία). Υποχρεώνομαι ωστόσο, αύριο και μεθαύριο να πάρω ακόμα δύο μέρες άδεια από τη δουλειά για να τρέχω σε πολεοδομίες – αστυνομίες – εισαγγελέα ακροάσεων κλπ. Εκτός από την ψυχολογική επιβάρυνση που έχω δεχτεί, την ασχήμια που πλέον έχω περιμετρικά της ιδιοκτησίας μου, θα επιβαρυνθώ σε έξοδα μήνυσης για να περνάει η ώρα, αλλά και για να βρω το δίκιο μου πιθανόν μετά από χρόνια. Την ώρα που ο μισθός μου έχει φτάσει, αν και μετά από 15 χρόνια προϋπηρεσίας, σε επίπεδο νεοδιοριζόμενου. Την ώρα που πρέπει να κόψω το κεφάλι μου να πληρώσω αγόγγυστα την εφορία, όλες τις ΔΕΚΟ που υπάρχουν στον πλανήτη, τις μετακινήσεις μου προς το χώρο εργασίας μου (κάθε μέρα Αθήνα – Θήβα). Την ώρα που δήθεν όλοι προσπαθούμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, ενός δήθεν διαβρωμένου ή ενός δήθεν διεφθαρμένου κράτους. Το κράτος όμως δεν είναι απρόσωπο. Έχει πολλά πρόσωπα, όσα και οι κάτοικοί του. Δεν είναι διαβρωμένες ή διεφθαρμένες παρά μόνο η λογική, η ευθύνη και η υποχρέωση που φέρει κάθε ένας από εμάς για κάθε πράγμα που κάνουμε στο σύνολο της κοινωνίας που ανήκουμε.
Σας έχω και φωτογραφίες για να δείτε τι κατασκεύασε με τις προφανώς ευλογίες όλων των αρμόδιων φορέων για το θέμα, παρά την άμεση δική μου παρέμβαση, τουλάχιστον μέχρι τώρα.
(κατασκευαστικό θαύμα)
Αυτομάτως μου στερήθηκε το δικαίωμα να ζω στο σπίτι μου σαν άνθρωπος, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, μόνο και μόνο, επειδή δήλωσε ο συγκεκριμένος παράνομος καθ΄ όλα κύριος, ότι έχει περισσότερα δικαιώματα από εμένα. Ίσως να έχει περισσότερα δικαιώματα γιατί δεν «ζητιανεύει» δικαιοσύνη και ευνομία, αλλά γιατί αρπάζει ότι βρει και αυτομάτως το θεωρεί δικό του. Ίσως να έχει περισσότερα δικαιώματα καθώς εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες που παρουσιάζουν τα θεσμικά όργανα του κράτους. Ίσως να έχει περισσότερα δικαιώματα γιατί έτσι απλά γουστάρει.
Πλέον, λυπάμαι πραγματικά που είμαι πολίτης αυτού του κράτους. Λυπάμαι πραγματικά που κανένας νόμιμος πολίτης δεν μπορεί να βρει το δίκιο του. Λυπάμαι όλους όσους έχουν έρθει στη θέση μου ή πιθανόν να βρεθούν στο μέλλον και ίσως σε περισσότερο σημαντικά ζητήματα - προβλήματα, μόνο και μόνο διότι καθένας κάνει ότι θέλει και κανένας νόμος δεν μπορεί προφανώς να προστατεύσει κανέναν. Δεν λυπάμαι όμως γιατί συνέβη και σε εμένα, καθώς συμβαίνει κάθε μέρα, σε κάθε έναν από εμάς, σε όλους. Δεν λυπάμαι τον παράνομο, τον αισχροκερδή, τον εκμεταλλευτή ψυχών, θεσμών και νόμων. Όχι δεν τον λυπάμαι και πραγματικά δεν εύχομαι σε κανέναν από αυτούς να πάρουν ότι αξίζουν. Δεν το εύχομαι όχι από καλή καρδιά, αλλά γιατί ξέρω ότι εδώ πληρώνονται όλα. Θεία δίκη, θεϊκή παρέμβαση, πέστε το όπως θέλετε, αλλά πραγματικά εδώ πληρώνονται όλα.
Από πείσμα, καθώς επιθυμώ να είμαι νόμιμη, θα ακολουθήσω τη νόμιμη διαδικασία ακόμα και αν δεν βρω ποτέ το δίκιο μου, ακόμα και αν συνεχίσω να δέχομαι εξύβριση από τον παρανομούντα ακόμα και αν είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω στη ζωή μου. Δεν δέχομαι για κανένα λόγο να με κάνουν σαν τα μούτρα τους.
Εύχομαι να σταματήσουν όλα αυτά κάποτε σε αυτή τη χώρα. Πραγματικά το εύχομαι από καρδιάς. Και ας φανώ αφελής, πραγματικά πιστεύω ότι θα σταματήσουν, αρκεί να το πιστέψουμε και να συνεχίζουμε με αισιοδοξία.
Το παρόν δεν επιθυμώ να το εκλάβετε ως καταγγελία. Αυτό θα γίνει εκεί που πρέπει, εκεί που οφείλω ως νομοταγής πολίτης να κάνω.
Με εκτίμηση
Εύη Τσώτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου