Ενα μέρος της ζοφερής εικόνας της ανεργίας και της φτώχειας αποκαλύπτει η έκθεση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την «Κοινωνική Κατάσταση» το 2011.
Η ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ότι ο αριθμός των ανέργων σ’ όλο τον κόσμο αυξήθηκε μέσα σε δύο χρόνια (από το 2007 έως το 2009) κατά 27 εκατομμύρια και έφτασε τα 205 εκατομμύρια.
Για το ίδιο χρονικό διάστημα υπολογίζεται ότι 84 εκατομμύρια άνθρωποι πέρασαν στη ζώνη της ακραίας φτώχειας, ενώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Τροφίμων, οι άνθρωποι που «ζουν» στερούμενοι τη στοιχειώδη τροφή ξεπέρασαν το ένα δισεκατομμύριο!
Και ενώ η έκθεση παρέχει πλήθος στοιχείων για τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση των εργαζομένων σε ολόκληρο τον κόσμο (από τις πιο αναπτυγμένες ως τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη), αποσιωπά την αιτία αυτής της πραγματικότητας, που δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον καπιταλισμό.
ΕΤΣΙ Ο ΟΗΕ συνεχίζει να θεωρεί την πείνα, τη φτώχεια και την ανεργία σαν φυσικά φαινόμενα, απ’ τα οποία δεν μπορεί να απαλλαγεί ο κόσμος και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προσπαθεί να μειώσει τις συνέπειές τους.
Για άλλη μια φορά, ο ΟΗΕ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μείωση της ανεργίας, της φτώχειας και της πείνας εναπόκειται στα φιλάνθρωπα αισθήματα των πλουσίων και στην ελεήμονα διάθεσή τους…
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ακόμη ότι παραμένουν προβληματικά και ύποπτα η μεθοδολογία και τα κριτήρια για τη μέτρηση των τριών μεγεθών. Παραδείγματος χάριν, οι συντάκτες της έκθεσης δέχονται ότι άνεργος θεωρείται αυτός που δεν εργάζεται έστω και μια ώρα τη βδομάδα. Με αυτό το κριτήριο είναι προφανές ότι ο αριθμός των πραγματικά ανέργων μειώνεται κατά πολύ. Δέχονται, επίσης, ότι σε καθεστώς ακραίας φτώχειας βρίσκονται όσοι έχουν εισόδημα κάτω από 1,25 δολ. τη μέρα… Ετσι, αυτός που έχει εισόδημα 1,5 ή 2 δολάρια τη μέρα δε θεωρείται φτωχός!
Ενα πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο της έκθεσης του ΟΗΕ αφορά στους «φτωχούς εργαζόμενους», δηλαδή σε εκείνους τους εργαζόμενους που δεν καταφέρνουν με το εισόδημά τους να ξεπεράσουν το όριο της φτώχειας. Αυτή η κατηγορία έχει μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια και ανατρέπει άλλο ένα στερεότυπο της αστικής προπαγάνδας πως η εργασία σώζει τον άνθρωπο από τη φτώχεια και την πείνα. Οι «φτωχοί εργαζόμενοι» είναι το αποτέλεσμα της καταστροφής των συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας και ενίσχυσης των ανέργων, αλλά και της ευρύτατης εφαρμογής των ελαστικών μορφών εργασίας.
ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ των κριτηρίων («φτωχός εργαζόμενος» είναι αυτός που έχει εισόδημα μικρότερο του 1,25 δολ. τη μέρα), οι «φτωχοί εργαζόμενοι» ξεπερνούν τα 631,9 εκατομμύρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου