Είμαστε όλοι φυλακισμένοι στη μνημονιακή γαλέρα. Και αυτοί όμως που μας κρατούν φυλακισμένους είναι και οι ίδιοι εγκλωβισμένοι σε μια πορεία προς τον όλεθρο. Μια εξήγηση είναι αυτή της ομερτά, με την έννοια ότι οι βασικοί παίκτες του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι σε τέτοιο βαθμό διαπλεκόμενοι, άρα και μπλεγμένοι στο παιχνίδι "κράτα με να σε κρατώ", και μάλιστα στην παραλλαγή "σε κρατώ και με κρατάς". Το σύστημα που κυβερνά τη χώρα είναι ένα Λαοκοόντιο σύμπλεγμα που αποτελείται από κανάλια εργολάβων που χρωστούν, τράπεζες οι οποίες εξαρτώνται οικονομικά από το κράτος, του οποίου τη διακυβέρνηση επηρεάζουν οι τράπεζες μέσω των καναλιών.
Δεν μιλάμε για θεσμούς. Μιλάμε σε τελική ανάλυση για μερικές -λίγες- δεκάδες φυσικά πρόσωπα και τζάκια, πολιτικά και οικονομικά, που απομυζούν τη χώρα επί δεκαετίες. Είναι αυτοί που κάνανε τους Ολυμπιακούς, στήσανε τα χρηματιστήρια, αγοράζανε τανκς και υποβρύχια. Είναι οι "διεφθαρμένοι Έλληνες" με τους οποίους έρχονταν σε επαφή οι "ενάρετοι" εταίροι, οι οποίοι σήμερα τους κρατάνε απο ευαίσθητα σημεία. Γύρω από τα συμφέροντα αυτού του συρφετού οικοδομήθηκε ολόκληρο το σύστημα της μικροδιαπλοκής που σήμερα εγκαταλείπεται για να σωθούν τα αφεντικά. Μεσω αυτών των διαδρομών το ελληνικό κεφάλαιο επέβαλε τον Λ. Παπαδήμο προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του. Να περισώσει δηλαδή την "υπεργολαβική" θέση του από το "γερμανικό" κεφάλαιο και να αντιρροπήσει τις απώλειες επιτυγχάνοντας νίκες επί της μισθωτής εργασίας και του κράτους πρόνοιας στο εσωτερικό.
Οι εταίροι της τρικομματικής συγκυβέρνησης υπάγονται σε αυτό το γενικό σχήμα, χωρίς όμως να ταυτίζονται τα βραχυπρόθεσμα και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους. Ούτε του ενός με του άλλου ούτε του καθενός ξεχωριστά. Η Ν.Δ. φερ' ειπείν αμφιρρέπει μεταξύ της άμεσης προσφυγής στις κάλπες πριν φθαρεί από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά, από την άλλη, γνωρίζει πως μπορεί και να καλυφθεί πίσω από τη συγκυβέρνηση για τη λήψη των νέων μέτρων. Στο ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Γενικώς όσο περνάει καιρός από την "κυβέρνηση Παπαδήμου" ελπίζουν πως κατασιγάζει και η λαϊκή αγανάκτηση.
Ενδεικτική είναι η αντιμνημονιακή μετενσάρκωση που υιοθετούν δελφίνοι όπως ο Χρυσοχοΐδης και ο Λοβέρδος ελπίζοντας σε άμεση εκλογή αρχηγού, η αμηχανία του εγκλωβισμένου στο Μνημόνιο Βενιζέλου, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι είναι αναγκασμένος να πάει με τον ΓΑΠ και τον Παπαδήμο μέχρι τέλους. Τέλος, το οποίο ο ΓΑΠ και ο Παπαδήμος θέλουν να καθυστερήσει. Ακόμα και ο Γ. Παπανδρέου άλλωστε περιμένει να κατακάτσει ο κουρνιαρχτός μπας και δανείσει το κόμμα στον Βενιζέλο για να μείνει η ψιλή κυριότητα στην οικογένεια.
Από την πλευρά του, ο Καρατζαφέρης, που βλέπει ότι σε κάθε κωλοτούμπα χάνει και από μία μονάδα, εμφανίζεται με δύο στρατηγικές. Η μία είναι η παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου, άρα και της παραμονής του στο ρετιρέ. Εάν αυτό δεν γίνεται, τότε και ο Καρατζαφέρης θέλει εκλογές για να μπει τέλος στη φθορά που υφίσταται. Οι θέσεις αυτές των εταίρων της μνημονιακής κυβέρνησης επισήμως αφορούν το PSI, τη νέα δανειακή σύμβαση, το νέο Μνημόνιο κ.λπ. Την ομαλή και ελεγχόμενη δηλαδή πτώχευση, η οποία όμως φαντάζει όλο και πιο μακρινή καθώς οι συντακτικές παραδοχές της (26η Οκτωβρίου, 6η Δεκεμβρίου, PSI κ.λπ.) είναι υπό κατάρρευση. Είναι εξαιρετικά πιθανό δηλαδή η παρούσα κυβέρνηση να μετατραπεί σε συσπείρωση του αστικού μπλοκ για να αντέξει την πανηγυρική πτώχευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου