ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ………ΑΠΟ ΧΑΡΗ ΑΛΜΠΑΝΗ

Σαν φτάσεις ξένε μακρινέ….. σ’ αυτόν τον σπάνιο τόπο

θε να αντικρίσεις μονομιάς της λεβεντιάς 

το τρόπο.

Είναι η καρδιά του Παρνασσού και του Πλειστού τα σπλάχνα

είναι πηγή πολιτισμού και τέχνης 

μονοπάτια.

Την προίκα θέλουνε πολλοί….. την ομορφιά ζηλεύουν

μα σα σταθούν στο μπούστο της, με μιας τους

γαληνεύουν.

Σ’ όλου του κόσμου τις γωνιές….. γνωρίζουν τ’ όνομά της

έχει παιδιά περήφανα που στέκονται 

σιμά της. 

Ρίζες θα βρεις πολύ βαθιές…. χιλιάδων χρόνων τώρα

κι ειν’ τα κλωνάρια της χλωρά να ζήσει 

χίλια ακόμα.

Βάρβαρος δεν την πάτησε….. εχθρός δεν τη μολύνει

κι αν σήμερα είναι εκεί ψηλά, για πάντα 

εκεί θα μείνει.

Έχει Θεό στο πλάϊ της…… άξιους στην ποδιά της

έχει προστάτη φανερό….. Αϊ Γιώργη 

στα παιδιά της.

Είναι τιμή…. είναι αρετή….. να είσαι το παιδί της

είναι τιμή…. είναι αρετή…… να ζεις

κι εσύ μαζί της.

Κι όταν με το καλό σταθείς…… γευτείς απ’ τα καλούδια

θα έχεις για πάντα στη ψυχή, 

της άνοιξης λουλούδια.

Είναι η ΑΡΑΧΩΒΑ αυτή…… του Παρνασσού καμάρι

έχει τις ρίζες του βουνού 

έχει δική της χάρη,

είναι η ΑΡΑΧΩΒΑ αυτή…… σ’ όλο τον κόσμο μία

που γράφει ανεξίτηλα, 

δική της ιστορία.

Χιλιάδες χρόνια πέρασαν…… χιλιάδες θα περάσουν,

μα αυτή θα είναι πάντα εκεί μήπως 

δεν την χορτάσουν.

Α.Α.Χ