Μαυρόπουλος Χρίστος.
Του Παρνασσού!
Είναι που οι καιροί, η εμορφιά,
οι άνθρωποι, κι όλα στον κόσμο μας αλλάζουν,
κι εγώ κοιτάω τον Παρνασσό
που σαν Λαμπρή, παλιά Βυζαντινή εκκλησιά,
ο ίδιος πάντα μένει!
Κι είναι που ξέρω
πως το κορμί μου, πέτρα από την πέτρα του,
το σπίτι μου, τα όνειρα, η ζωή μου,
ο όργος του ψωμιού, των όπλων η περφάνεια,
της Ρούμελης η λεβεντιά, η φουστανέλλα του Τσολιά,
οι πάγοι του χειμώνα, ο βόγγος των νερών
οι θρύλοι, οι θεοί, οι ήρωες, τα ξωτικά,
η αγρύπνια των αγέρηδων, οι στεναγμοί των βράχων,
η φαρμακούσα ώρες-ώρες ζήση, η μαύρη η σκλαβιά,
ο ήμερος ο Λόγος του παππού, της Μάνας το γλυκό φιλί,
ο έρωτας, η ταξιδιάρικη ψυχή,
το πατρικό το χέρι, η Λαμπερή τ' Άϊ-Γιώργη η Γιορτή,
και η βαριά του τόπου μου η κληρονομιά...
Όλα, μα όλα Παρνασσέ μου,
γεννήθηκαν από το αίμα σου, κι απ' το σωκάρδι
της καρδιάς σου!
Είναι για όλα αυτά,
που θέλω πριν "φύγω" να φωνάξω:
Μέγα Θεού γλυπτό,
και της Πατρίδας μου φωτολαμπάδα πέτρινη,
στην Εκκλησιά του Κόσμου!
Φωτογραφικό Αρχείο-Συλλογή : Παπαλεξανδρής Λουκάς.
πηγη : vivi blog
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου