ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Der Spiegel

Κηδεία στο ευρώ με την ελληνική σημαία κάνει το Der Spiegel

Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Ξαφνικά και αναμενόμενα» κυκλοφορεί σήμερα Δευτέρα το νέο τεύχος του Spiegel. Στον υπότιτλο απεικονίζεται το ευρώ με με μαύρη ταινία πένθους πάνω σε φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία.

Το Spiegel υποστηρίζει ότι η Οικονομική και Νομισματική Ενωση εξελίσσεται στο μεγαλύτερο κίνδυνο για το μέλλον της Ευρώπης.

Στο σχετικό δημοσίευμα επισημαίνεται ότι το ευρώ αλυσοδένει μεταξύ τους εθνικές οικονομίες που δεν ταιριάζουν.

«Ωστόσο οι πολιτικοί ποντάρουν σε ολοένα νέα προγράμματα. Πρόκειται για λάθος δρόμο» σημειώνει.

Tο Spiegel εκτιμά ότι η Ευρώπη κλυδωνίζεται οικονομικοτεχνικά και ως ιστορικό εγχείρημα έχει ήδη χρεοκοπήσει, ενώ προειδοποιεί ότι οι πολίτες, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν ξέρουν πια τι να κάνουν με την ΕΕ, είναι ανάστατοι με το τι κάνουν οι κυβερνήσεις με τα χρήματά τους και βγαίνουν κατά εκατομμύρια στους δρόμους.

Πηγή: antCeo.blogspot

Ηχηρό «παρών» έδωσαν οι Αγανακτισμένοι

 

Μαζική, αν και με λιγότερο συγκριτικά με τις άλλες φορές κόσμο, ήταν και αυτή την Κυριακή η διαδήλωση των «Αγανακτισμένων» πολιτών στην πλατεία Συντάγματος, αλλά και στις πλατείες των άλλων πόλεων της χώρας, για το τέταρτο κατά σειρά πανευρωπαϊκό συλλαλητήριο. 

Σύνθημα που κυριαρχεί από χθες είναι «Από την Ελλάδα έως την Ισπανία, όλη η Μεσόγειος να γίνει μια πλατεία». 

Οι «Αγανακτισμένοι» πολίτες διαδήλωσαν για 26η μέρα. 

Στο μεταξύ, στις 8 το βράδυ της Κυριακής διαδηλωτές ξεκίνησαν πορεία από την Σπάρτη, η οποία θα καταλήξει στο Σύνταγμα το βράδυ της Τρίτης, οπότε και θα γίνει η διαδικασία για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.  

πηγή: ΣΚΑΙ.GR

admin

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ-ΑΠΟ ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

Ολοσέλιδο αφιέρωμα για την τραγωδία του Διστόμου έξι μήνες μετά την σφαγή απο τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής με σπάνιες φωτογραφίες απο το Δίστομο. Περιοδικό ΑΕΡΑ ΄(που η έκδοσή του γινόταν στην Μέση Ανατολή) στο πρώτο τεύχος του Ιανουαρίου το 1945.
1) Εξώφυλλο του Περιοδικού.
2) Η σελίδα με το αφιέρωμα και τις φωτογραφίες.

Απο την 7η συνάντηση παιδικών χορευτικών συγκροτημάτων

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε χτες η 7^η συνάντηση παιδικών χορευτικών συγκροτημάτων στα πίσω αλώνια στην Αράχωβα που διοργάνωσε ο Λαογραφικός Όμιλος Αράχωβας.

Εκτός από τα δυο τμήματα του Λαογραφικού Ομίλου της Αράχωβας που μας χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς από το Βόρειο και νότιο Αιγαίο μας τίμησαν με την συμμετοχή τους ο Λαογραφικός Όμιλος Άμφισσας με παραδοσιακούς χορούς από τα Μέγαρα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Προσηλίου με παραδοσιακούς χορούς από την Θράκη, ο Λαογραφικός Όμιλος Ιτέας με παραδοσιακούς χορούς από την Ρούμελη, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χρυσού με παραδοσιακούς χορούς από την Σάμο, ο Πολιτιστικός και χορευτικός Σύλλογος Μακρυκάπα << Τα Βάβουλα>> με παραδοσιακούς χορούς από την Μικρά Ασία, ο Σύλλογος Ποντίων Λιβαδειάς με παραδοσιακούς χορούς από τον Πόντο και τέλος ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καστελλίων με παραδοσιακούς χορούς από την Θεσσαλία.

7η συνάντηση παιδικών χορευτικών συγκροτημάτων 2011

View more presentations from anka29.

Ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΥΛΙΚΟ

ΚΥΡ, ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό

...τα σοβαρότερα πράγματα, λέγονται αστεία.

Η τακτική έφερε πρώτο τον Λοέμπ

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

http://www.sport.gr/default.asp?pid=69&vid=38293&utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+sportline+%28Sport.gr+-+Breaking+News%29&utm_content=Google+International 

Ο Σεμπαστιέν Λοέμπ βρέθηκε με την πρωτοπορία του Ράλι Ακρόπολις στα χέρια, ύστερα από την απόφαση του Σεμπαστιάν Οζιέ να κόψει ταχύτητα στην νυχτερινή ειδική, με την οποία ολοκληρώθηκε η 2η μέρα, για λόγους τακτικής.

Ο Οζιέ προηγούταν στην γενική κατάταξη με διαφορά 15,1", έχοντας ξεπεράσει τον Πέτερ Σόλμπεργκ κατά τη διάρκεια των απογευματινών ειδικών του Σαββάτου (18/6).
Αλλά στην νυχτερινή "Νέα Πολιτεία" πήγε 17" πιο αργά από τον Λοέμπ, ώστε να εξασφαλίσει ότι θα είναι ο ομόσταβλός του στην Citroen αυτός που θα έχει το μειονέκτημα να μπαίνει πρώτος στις ειδικές της 3ης και τελευταίας μέρας, οι οποίες αναμένεται να είναι ιδιαίτερα γλιστερές.
Παρά το προφανές του πράγματος, ο ίδιος ο Οζιέ αρνήθηκε πως χρησιμοποίησε κάποιο παιχνίδι τακτικής, λέγοντας: "Δεν ξέρω που είμαι. Ηταν πολύ δύσκολα σε αυτή την ειδική. Υπήρχε παντού σκόνη, ήταν δύσκολο να οδηγήσεις".
Ετσι, με τέσσερις κανονικές ειδικές να απομένουν συν την power stage, ο Λοέμπ βρίσκεται 2,2" μπροστά από τον Οζιέ, ενώ ο Π. Σόλμπεργκ ακολουθεί στην τρίτη θέση, σε απόσταση 20,9".
Ο νορβηγός ξεκίνησε πρώτος την νυχτερινή ειδική, γεγονός που θεωρητικά του έδινε ένα πλεονέκτημα όσον αφορά την ορατότητα. Τελικά το πέρασμά του ήταν 13" πιο αργό από του Λοέμπ, καθώς όπως ο ίδιος εξήγησε "...χαθήκαμε με τις σημειώσεις μας και είχαμε μεγάλο πρόβλημα, χάσαμε πολύ χρόνο".
Οι δυσκολίες του Σόλμπεργκ επέτρεψαν στον τέταρτο στην κατάταξη Μίκο Χίρβονεν να μειώσει τη μεταξύ τους διαφορά στο μόλις 1,5".
Παράλληλα, ο οδηγός της Ford θα έχει την καλύτερη θέση στο δρόμο από τους πρωτοπόρους στις εναπομείνασες ειδικές του ράλι, γεγονός που του επιτρέπει να έχει βλέψεις ακόμα και για τη νίκη, καθότι η απόστασή του από την κορυφή δεν είναι απαγορευτική (22,4").
Αξίζει να σημειωθεί ότι το καλύτερο πέρασμα στην "Νέα Πολιτεία" έκανε ο ομόσταβλος του Χίρβονεν, Γιάρι-Μάτι Λάτβαλα, παίρνοντας την δεύτερη νίκη του σε ειδική μέσα στη μέρα. Ο φινλανδός βρίσκεται μόλις μία θέση μακριά από την πρώτη 10άδα.
Τέλος ο Λάμπρος Αθανασούλας έγραψε τον πέμπτο ταχύτερο χρόνο, που ήταν το καλυτερό του αποτέλεσμα στον αγώνα ως τώρα. Ο έλληνας οδηγός κατέχει την 22η θέση γενικής, μία πίσω από τον Δημήτρη Ψύλλο.

Θέση Οδηγός         Ομάδα             Χρόνος
 1.  Λοέμπ          Citroen          3h20m27.6s
 2.  Οζιέ           Citroen              + 2.2s
 3.  Π. Σόλμπεργκ   Solberg Citroen     + 20.9s
 4.  Χίρβονεν       Ford                + 22.4s
 5.  Χ. Σόλμπεργκ   Stobart Ford      + 3m58.9s
 6.  Γουίλσον       Stobart Ford      + 5m30.2s
 7.  Ράικονεν       Ice 1 Citroen     + 6m55.4s
 8.  Χάνινεν        Red Bull Skoda    + 8m55.0s
 9.  Κάιπερς        FERM Ford         + 12m25.7s
10.  Σόουζα         Quinta Ford       + 12m55.3s

Από που βγήκαν διάφορες γνωστές φράσεις; ΙΧ

Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα

Στα 1830, σ’ ένα χωριουδάκι της Κυνουρίας, στο Άστρος, παρουσιάστηκε ένας περίεργος άνθρωπος, που άρχισε να διαδίδει επίμονα ότι ήταν ο… Άγιος Παντελεήμονας, που ήρθε να σώσει τον κόσμο από τις διάφορες αρρώστιες, που τον μάστιζαν. Όπως ξέρουμε όλοι μας σχεδόν, ο πραγματικός Άγιος Παντελεήμονας είναι ο προστάτης των ανάπηρων και οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι γιατρεύει, εκτός από τις άλλες παθήσεις και τις παραμορφώσεις του σώματος, καθώς και τους τυφλούς. Ο άγνωστος, ωστόσο, του Άστρους δεν έκανε το παραμικρό θαύμα. Επειδή, όμως, δεν ενοχλούσε κανέναν με την παρουσία, τον άφηναν να λέει ό,τι θέλει. Παρ όλ’ αυτά, η φήμη πως στο όμορφο χωριό της Κυνουρίας παρουσιάστηκε ο Άγιος Παντελεήμονας, απλώθηκε γρήγορα σε όλη την τότε Ελλάδα. Όπως ήταν επόμενο, όσοι έπασχαν από τα μάτια τους, τ’ αφτιά τους, τα πόδια τους και από ένα σωρό άλλες ασθένειες, παράτησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκίνησαν να πάνε στο Άστρος, με την ελπίδα ότι θα γίνουν καλά. Κι ήταν τόσοι πολλοί αυτοί οι ανάπηροι, ώστε από τα διάφορα χωριά που περνούσαν, έλεγαν οι άλλοι που τους έβλεπαν: «Κουτσοί, στραβοί, στον Άγιο Παντελεήμονα».

Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε

Ο λαός βλέπει και κρίνει. Βλέπει τα πάντα που περνούν μπροστά από τα μάτια του. Παρακολουθεί όλες τις σκηνές του κοινωνικού βίου, αδιαφορώντας αν τα πρόσωπα των σκηνών αυτών είναι άνθρωποι ή ζώα. Κουνάει το κεφάλι του, χαμογελάει και κάπου – κάπου κάτι λέει. Αυτό που λέει, είναι η παροιμία, είναι παροιμιώδης έκφραση. Βλέπει τώρα το συμπέθερό του το Σταμάτη, που τρέχει δεξιά και αριστερά, ψάχνοντας να βρει το γάιδαρο του. Ο γερο – θυμόσοφος, που κάθεται κάτω στον ίσκιο μιας βελανιδιάς, είχε προσέξει, ότι ο Σταμάτης ο συμπέθερός του, είχε ξεσαμαρώσει το γάιδαρο, ότι του έβαλε σ ένα κουρούπι πίτουρο, σ ένα άλλο νερό και έφυγε αφήνοντας τον εκεί. Ο γέρος, όμως, είχε παρατηρήσει και κάτι άλλο: ότι το ζώο ήταν λυτό, ότι ανέμιζε την ουρά του, και ότι, άμα η μουργέλα (αλογόμυγα) του χώθηκε στο ρουθούνι, άρχισε τις κλοτσιές και το έβαλε στα πόδια. Και την ώρα που ο απελπισμένος Σταμάτης ζυγώνει το γέρο και τον ρωτάει: – Μπας και είδες, συμπέθερε, κατά πού έκανε ο γάιδαρος μου; Ο γέρος, αντί για άλλη απάντηση, του λέει και μάλιστα έμμετρα: – «Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρεύε!…».

Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Στα παλιά τα χρόνια, για να ταξιδέψεις στη θάλασσα έπρεπε να ’χεις πολύ κουράγιο, γιατί σ’ όλα τα πέλαγα αλώνιζαν κουρσάρικα καράβια. Οι μηχανές ήταν ακόμα άγνωστες και τα πλοία αρμένιζαν με τα πανιά ή με τα κουπιά. Φαντάζεστε τι πλήρωμα θα ’χανε τα κουρσάρικα καράβια! Οι κωπηλάτες, οι περισσότεροι ήταν συνήθως κατάδικοι (άνθρωποι των κάτεργων – δηλ. πλοίο που δούλευαν οι κατάδικοι), με σκοτεινό παρελθόν, (απ’ εδώ και η λέξη κατεργάρης = άνθρωπος χωρίς εμπιστοσύνη κλπ.). Όταν, λοιπόν, ο αέρας έπεφτε και το καράβι έπρεπε να συνεχίσει το δρόμο του, μια φωνή δυνατή ξεσήκωνε απ’ το ξαπόσταμά τους, τους ανθρώπους αυτούς: «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». Ήταν η διαταγή να καθίσουν και πάλι στα κουπιά, στους μακρινούς ξύλινους μπάγκους ή πάγκους (από το Ιταλικό ρanco)! Υπήρχαν, επίσης, πλοία την εποχή εκείνη, που ονομαζόντουσαν «κάτεργα» (πλεούμενες φυλακές). Έτσι, το πλήρωμα αυτών των πλοίων λεγόταν «κατεργάρηδες».

ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA

Από που βγήκαν διάφορες γνωστές φράσεις; VIII

Καρφί δεν του καίγεται

Όσο οι Τούρκοι έζωναν στενότερα την Κωνσταντινούπολη, τόσο οι Βυζαντινοί πρόσεχαν και οχύρωναν την Πελοπόννησο, για να την έχουν σαν καταφύγιο. Όταν ήρθε να καλογερέψει εδώ ο αυτοκράτορας Ιωάννης Καντακουζηνός, περιγράφει το Μυστρά «Σκυθίας ερημότερον». Οι επιδρομές των Σαρακηνών, οι πόλεμοι των Ελλήνων με τους Φράγκους της Αχαΐας και η αιώνια φαγωμάρα των τοπικών αρχόντων, είχαν καταστρέψει ολότελα τον τόπο. Κανείς δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι του ούτε μέρα ούτε νύχτα, χωρίς να βαστά όπλα. Οι Παλαιολόγοι έβαλαν τάξη, ειρήνεψαν τα μέρη και με το Μυστρά, που έφτασε να ’χει σαράντα χιλιάδες κάτοικους, ζωντάνεψαν τον ελληνισμό εκείνους τους χρόνους. Παρ όλ’ αυτά ολόκληρη η Πελοπόννησος κι ο Μυστράς μαζί, λίγο έλειψε να επαναστατήσουν, όταν τη θέση του γενικού τοποτηρητή πήρε ο Δημήτριος Παντεχνής, άνθρωπος που παρίστανε το θαυματοποιό. Πραγματικά, ο Παντεχνής φαίνεται πως γνώριζε την τέχνη του ταχυδακτυλουργού, γιατί πολλοί σύγχρονοι του αναφέρουν πως έκανε καταπληκτικά πράγματα. Κι ένα απ’ όλα είναι, ότι εξαφάνιζε νομίσματα και χρυσαφικά μόλις τ άγγιζε και κατηγορούσε κατόπιν τους άλλους για κλέφτες. Επειδή έκανε πολλά τέτοια, ο λαός αποφάσισε να τον τιμωρήσει με την ποινή της παραμόρφωσης. Δηλαδή, μ ένα πυρακτωμένο καρφί, έκαναν στο πρόσωπο του τιμωρούμενου διάφορα σημάδια. Το καρφί, όμως, που έφεραν για να παραμορφώσουν τον Παντεχνή, παρόλο που το έβαλαν σε δυνατή φωτιά και το άφησαν εκεί πολλή ώρα, παρέμεινε τελείως κρύο. Το παράξενο αυτό φαινόμενο τόσο πολύ τρόμαξε το πλήθος, ώστε τον παράτησε κι έφυγε λέγοντας «το καρφί δεν του καίγεται», για να μείνει από τότε η παροιμιώδης φράση: «Καρφί δεν του καίγεται», που στην επέκταση της τη λέμε και για τα άτομα εκείνα που αδιαφορούν για τον πλησίον τους.

Κροκοδείλια δάκρυα

Ο κροκόδειλος όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται πίσω από κανένα βράχο ή δέντρο κι αρχίζει να βγάζει κάτι παράξενους ήχους, που μοιάζουν καταπληκτικά με κλάμα μωρού παιδιού. Συγχρόνως -ίσως από την προσπάθεια που βάζει για να… κλάψει- τρέχουν από τα μάτια του άφθονα και χοντρά δάκρυα. Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για κανένα παιδάκι που χάθηκε και τρέχουν να το βοηθήσουν… Ο κροκόδειλος επιτίθεται τότε, ξαφνικά και κάνει τη δουλειά του. Στην αρχαία Ελλάδα ο κροκόδειλος ήταν άγνωστος. Οι Φοίνικες, όμως, έμποροι, που έφταναν στα λιμάνια της Κορίνθου και του Πειραιά, μιλούσαν συχνά για τα διάφορα εξωτικά ζώα, τα πουλιά και τα ερπετά της πατρίδας τους, που άφηναν κατάπληκτους τους ανίδεους Έλληνες και τους γέμιζαν με τρόμο και θαυμασμό. Φαίνεται ωστόσο, ότι ο κροκόδειλος τους έκανε περισσότερη εντύπωση, κυρίως με το ψευτοκλάμα του, αφού ένας νεαρός ποιητής, ο Φερεκίδης, έγραψε κάποτε το παρακάτω επίγραμμα: «Εάν η γη ήθελε να συλλάβει εκ των δακρύων της γυναικός, εκάστη ρανίς των θα εγέννα κροκόδειλον». Παρόλο, λοιπόν, που στην Ελλάδα δεν υπήρχαν κροκόδειλοι, τα «κροκοδείλια δάκρυα», που λέμε σήμερα γι’ αυτούς που ψευτοκλαίνε, είναι φράση καθαρά αρχαία ελληνική.

ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA

Από που βγήκαν διάφορες γνωστές φράσεις; VII

Κάθομαι στ’ αγκάθια

Όταν στα 1204 οι Φράγκοι Σταυροφόροι -μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης- ήρθαν να κυριέψουν το Μωρία με το Γοδεφρείδο Βιλλαρδουίνο, πολλούς κόπους και θυσίες, κατόρθωσαν, ύστερα από σαρανταένα χρόνια, να πολιορκήσουν τη Μονεμβασία, που έμενε η τελευταία ακυρίευτη, ακόμη, πολιτεία από το βασίλειο του Μωρία. Οι πολιορκημένοι όμως άντεχαν παλικαρίσια και, παρ’ όλες τις προσπάθειες τους, οι Φράγκοι δεν κατόρθωναν να μπουν και να καταλάβουν το κάστρο της. Μερικοί απ’ αυτούς τότε -κάπου τριακόσιοι- αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τους συντρόφους τους και να φύγουν, γιατί είχαν βαρεθεί το μάταιο αγώνα τους. Αυτό, όμως, θεωρήθηκε προδοσία κι ένας Φράγκος ανώτερος αξιωματικός -ο Ραούλ Πίζος- τους συνέλαβε όλους και τους τιμώρησε μ’ ένα πολύ αυστηρό όσο και παράξενο τρόπο: Τους έγδυσε και τους κάθισε πάνω σε μυτερά αγκάθια. Όταν ο Βιλλαρδουίνος έμαθε την απάνθρωπη τιμωρία των στρατιωτών του, διέταξε τους άλλους αξιωματικούς να τον πιάσουν και να τον τιμωρήσουν με τον ίδιο τρόπο. Οι στρατιώτες που ήθελαν να φύγουν, εκτίμησαν την πράξη αυτή του αρχηγού τους κι έμειναν. Από το γεγονός αυτό, παρέμεινε ως τα χρόνια μας η φράση: «κάθουμε σε αγκάθια» που τη λέμε συνήθως, όταν μας βασανίζει κάτι.

Κάνει την πάπια

Στη βυζαντινή εποχή, αυτός που κρατούσε τα κλειδιά του παλατιού -ο κλειδοκράτορας δηλαδή- ονομάζονταν Παπίας. «Ο Παπίας με τα του Εταιριάρχου αυτοπροσώπως ήνοιγον και έκλειον απάσας τάς εις το παλάτιον εισόδους». Τώρα για ποιο λόγο τον έλεγαν έτσι, παραμένει άγνωστο. Ωστόσο με τον καιρό, το όνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος, που δινόταν σε διάφορους έμπιστους αυλικούς. Ο Πάπιας είχε το δικαίωμα να παρακάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον αυτοκράτορα, να κουβεντιάζει μαζί του και να διασκεδάζει στα συμπόσια του. Κάποτε -όταν αυτοκράτορας ήταν ο Βασίλειος Β’- Παπίας του παλατιού έγινε ο Ιωάννης Χανδρι-νός, άνθρωπος με σκληρά αισθήματα, ύπουλος και ψεύτης. Από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα κλειδοκράτορα, άρχισε να διαβάλει τους πάντες -ακόμη και τον αδελφό του Συμεώνα- στον αυτοκράτορα. Έτσι, κατάντησε να γίνει το φόβητρο όλων. Όταν κανείς του παραπονιόταν πως τον αδίκησε, ο Χανδρινός προσποιούταν τον έκπληκτο και τα μάτια του …βούρκωναν υποκριτικά. – «Είσαι ο καλύτερος μου φίλος, του έλεγε. Πώς μπορούσα να πω εναντίον σου στον αυτοκράτορα;». Η διπροσωπία του αυτή έμεινε κλασική στο Βυζάντιο. Γι’ αυτό, από τότε, όταν κανείς πιανόταν να λέει κανένα ψέμα στη συντροφιά του ή να προσποιείται τον ανήξερο, οι φίλοι του του έλεγαν ειρωνικά: «Ποιείς τον Παπίαν»… Φράση που έμεινε ως τα χρόνια μας με μια μικρή παραλλαγή.


ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGA

Από που βγήκαν διάφορες γνωστές φράσεις; VΙ

Καβάλησε το καλάμι

Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Πάντως οι Σπαρτιάτες την έλεγαν, για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Και να η ιστορία: Ο Αγησίλαος αγαπούσε υπερβολικά τα παιδιά του. Λέγεται ότι, όταν αυτά ήταν μικρά, έπαιζε μαζί τους μέσα στο σπίτι, καβαλώντας, σαν σε άλογο, ένα καλάμι. Κάποια μέρα όμως, τον είδε ένας φίλος του σ’ αυτή τη στάση. Ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην κάνει λόγο σε κανέναν, πριν γίνει κι αυτός πατέρας και νιώσει τι θα πει να παίζεις με τα παιδιά σου. Αλλά εκείνος δεν κράτησε το λόγο του και το είπε και σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά – σιγά ο λόγος σε όλους και να φτάσει στις μέρες μας και το λέμε, όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα. Βέβαια, στην πάροδο των χρόνων άλλαξε η ερμηνεία του. Αυτό συμβαίνει και σε πάρα πολλές άλλες παροιμιώδεις εκφράσεις.

Και οι τοίχοι έχουν αφτιά
Από τα αρχαιότατα χρόνια και ως το Μεσαίωνα, η άμυνα μιας χώρας εναντίον των επιδρομέων, ήταν, κυρίως, τα τείχη που την κύκλωναν. Τα τείχη αυτά χτιζόντουσαν, συνήθως, με τη βοήθεια των σκλάβων και των αιχμαλώτων που συλλαμβάνονταν στις μάχες. Οι μηχανικοί, όμως, ανήκαν απαραίτητα στο στενό περιβάλλον του άρχοντα ή του βασιλιά, που κυβερνούσε τη χώρα. Τέτοιοι πασίγνωστοι μηχανικοί, ήταν ο Αθηναίος Αριστόβουλος -ένας από αυτούς που έχτισαν τα μεγάλα τείχη του Πειραιά- ο Λαύσακος, που ήταν στενός φίλος του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και ο Ναρσής, που υπηρετούσε κοντά στο Λέοντα το Σγουρό. Όταν ο τελευταίος, κυνηγημένος από τους Φράγκους κλείστηκε στον Ακροκόρινθο, ο Ναρσής του πρότεινε ένα σχέδιο φρουρίου, που έγινε αμέσως δεκτό. Το χτίσιμο του κράτησε ολόκληρο χρόνο κι όταν τέλειωσε, αποδείχτηκε πράγματι πως ήταν απόρθητο. Στα τείχη του φρουρίου ο Ναρσής έκανε και μια καινοτομία εκπληκτική για την εποχή του. Σε ορισμένα σημεία, τοποθέτησε μερικούς μυστικούς σωλήνες από κεραμόχωμα, που έφταναν, χωρίς να φαίνονται, ως κάτω στα υπόγεια, τα οποία χρησίμευαν για φυλακές. Όταν κανείς, λοιπόν, βρισκόταν πάνω στις επάλξεις του πύργου, από κει ψηλά μπορούσε ν’ ακούσει από μέσα από τους σωλήνες, ό,τι λεγόταν από τους αιχμαλώτους, που ήταν κλεισμένοι εκεί. Ήταν, να πούμε, ένα είδος «μικρόφωνου» της εποχής του. Τότε όμως τα έλεγαν «ωτία». Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε ακόμα στην όπερα του Μπετόβεν «Φιντέλιο». Εκεί υπάρχει το τραγούδι των φυλακισμένων που τελειώνει με τη φράση: «Έχουν και οι τοίχοι αφτιά». Και ο λόγος – η φράση αυτή έμεινε παροιμιώδης από το εξής περιστατικό: Σ’ ένα από τα μουσικά απογευματινά που έδινε η βασίλισσα Αμαλία, σύζυγος του Όθωνα, έπαιξε πιάνο και τραγούδησε η ανιψιά του Κωλέττη, που είχε σπουδάσει στην Ευρώπη. Τελειώνοντας, λοιπόν, το τραγούδι με τη φράση «έχουνε και οι τοίχοι αφτιά», οι αντιοθωνικοί βρήκαν την ευκαιρία να διαδώσουν τη φράση αυτή σαν σύνθημα, λέγοντας, συγχρόνως, να φυλάγονται από τους κατασκόπους των Βαυαρών. Μια άλλη εκδοχή, πολύ παλιότερη λέει ότι: «Ο Βύζας που έχτισε το Βυζάντιο ανήγειρε και τείχη που είχαν μια αξιοθαύμαστη ιδιότητα. Αν κάποτε μια σάλπιγγα ή φωνή ανθρώπου ή ζώου ακουγόταν, αμέσως ο ήχος αυτός μεταβιβαζόταν στον αμέσως επόμενο πύργο και ούτω καθεξής. Αλλά και ο ένας από τους εφτά πύργους του Βύζα ονομαζόταν πύργος του Ηρακλή και έκανε ακουστά τα μυστικά των εχθρών, που ήταν έξω από τα τείχη και τα μετέδινε στους πολιορκούμενους.


ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA

Ο Ισοβίτης του Αρκά

Ο Ισοβίτης είναι ένας αδικημένος, από δικαστική πλάνη, διανοούμενος. Ευαίσθητος και αλτρουιστής, δείχνεται πρόθυμος να βοηθήσει κάθε δυστυχισμένο, έστω κι αν δεν μπορεί, ή νοιάζεται για τις εκλογές, έστω κι αν δεν ψηφίζει. Δίπλα του ο Μοντεχρήστος - ένας αρουραίος με νονό τον Αλέξανδρο Δουμά και μοναδική «κομητεία» τη φυλακή - διαθέτει αξιοζήλευτη αμεριμνησία και όλο το σκωπτικό πνεύμα του δημιουργού του.

Όταν, για παράδειγμα, ο Ισοβίτης αρχίζει να φιλοσοφεί περί συνθηκών της φυλακής και καταλήγει: «Όπου και να είσαι το ίδιο είναι! Παντού υπάρχει καταπίεση, εκμετάλλευση και αδικία», ο γεννημένος εκεί μέσα αρουραίος συμπεραίνει: «Ξέρεις, Ισοβίτη... Για μένα η φυλακή είναι ένας ολόκληρος κόσμος, ενώ για σένα ολόκληρος ο κόσμος είναι μια φυλακή!». Αμέσως μετά την άψογη ρητορεία, ο Μοντεχρήστος αναφωνεί: «Μα που τα βρίσκω ο πούστης!».

Το χιούμορ του Αρκά μπορεί να κλίνει πότε υπέρ και πότε κατά των διανοουμένων, δεν είναι όμως ένα διανοουμενίοτικο χιούμορ. Μέσα από το δίπολο αγαθού και σαρκαστή νου, το χιούμορ του Αρκά λειτουργεί αντιπαραθέτοντας τον κόσμο των οραμάτων στον κόσμο των συμβάσεων κι αναδεικνύει το χάσμα ανάμεσα στην προσδοκία και την εκπλήρωση, στις υψηλές επιδιώξεις και τις εμπράγματες τροπές τους. Όλα, κατόπιν, γίνονται ευκαιρίες χλευασμού· όχι γιατί λείπει το σθένος, μα γιατί περισσεύει η επίγνωση. Επίγνωση του ότι η ναρκοθέτηση της εκπλήρωσης ενέχεται στην ίδια τη θεμελίωση της προσδοκίας.

Με άλλα λόγια, ο Μοντεχρήστος δεν είναι η παρηγοριά και, μαζί, το βάσανο του Ισοβίτη. Είναι κυρίως ο ίδιος ο Ισοβίτης, που βγαίνει κατά κάποιο τρόπο από τον εαυτό του για να εκτιμήσει «απ' έξω» το δράμα του. Έτσι τα «στριπς» του Ισοβίτη αποτελούν την πιο πυκνή εκδοχή του χιούμορ του Αρκά, όπως και την αφετηρία κάθε φιλοσοφημένης αντίθεσης στη σοβαροφάνεια. Αποτελούν, δηλαδή, εκδήλωση του πιο «αρκαϊκού» χιούμορ.

ΕΚΘΕΣΗ: ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

                                   

ΕΚΘΕΣΗ: ΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

μέσα από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη

Εγκαίνια:

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011, Αίθουσα Εκθέσεων Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών

Διάρκεια: έως τις 28 Ιουλίου

Επιμέλεια έκθεσης: Δρ. Αναστασία Δρανδάκη, Επιμελήτρια της Βυζαντινής Συλλογής του Μουσείου Μπενάκη

Οργανωτές: Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών & Μουσείο Μπενάκη

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης και την οριστική κατάλυση του βυζαντινού κράτους, η εκκλησιαστική τέχνη ακολούθησε στον κατακερματισμένο ελληνικό χώρο διαδρομές ανάλογες με τις ιστορικές τύχες της κάθε περιοχής. Το ορθόδοξο οικουμενικό πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης παρέμεινε ο συνδετικός κρίκος και το σημείο αναφοράς για όλους τους ορθοδόξους. Ιδιαίτερα στα πλαίσια της οθωμανικής αυτοκρατορίας ο πατριάρχης αποτελούσε όχι μόνο θρησκευτικό αλλά και πολιτικό ηγέτη όλης της ορθόδοξης κοινότητας. Η θρησκευτική τέχνη, διατήρησε τα βασικά χαρακτηριστικά της παλαιολόγειας παράδοσης, αλλά σε πολλά σύνολα διακρίνονται, άλλοτε δειλά κι άλλοτε με μεγαλύτερη σαφήνεια, στοιχεία ανανέωσης που προέρχονται από τις επαφές τόσο με τη δύση, όσο και με την οθωμανική διακοσμητική.

Στις βενετοκρατούμενες περιοχές, όπως η Κρήτη, η θρησκευτική τέχνη ακολούθησε διαφορετική πορεία. Εκεί, η διαρκής επικοινωνία με τη δυτική Ευρώπη, η γεωγραφική θέση του νησιού στο κέντρο των θαλάσσιων δρόμων της ανατολικής Μεσογείου και ο δυναμισμός των αστικών του κέντρων διαμόρφωσαν τις συνθήκες για την ανάπτυξη μιας διττής καλλιτεχνικής έκφρασης που απευθυνόταν σε διεθνή και δογματικά μεικτή πελατεία.

Η θρησκευτική ζωγραφική και τα λειτουργικά σκεύη ανάμεσα σε ανατολή και δύση, οι τοπικές λατρείες και τα προσκυνήματα των Ελλήνων, από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα, θα αποτελέσουν τους άξονες της έκθεσης που θα παρουσιαστεί στο Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών από τις 28 Ιουνίου έως τις 28 Ιουλίου 2011. Όλα τα εκθέματα προέρχονται από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη. Την έκθεση συνδιοργανώνουν το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών και το Μουσείο Μπενάκη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

18-06-2011

Χθες το απόγευμα 8.00μμ στην αίθουσα του Δημαρχείου στο Δίστομο, είχαμε έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο με θέμα «Ενημέρωση του Δ.Σ από το Σωματείο Όλυμπος για την ΕΠΤΑΠΟΛΗ»

Ο Πρόεδρος του Σωματείου και ο Δικηγόρος κ. Τράκης  μας έκαναν μία εκτενή αναφορά, για το τι πρόκειται να κάνουν στην περιοχή μας ,και κυρίως για να πειστούν οι κάτοικοι του Διστόμου να πουλήσουν τα κτήματά τους. Μας επισήμαναν ότι  μεγάλο τμήμα των κατοίκων  του Στειρίου έχουν συμφωνήσει να πουλήσουν τα δικά τους κτήματα.

Σαν Δημοτική Αρχή, ο Δήμαρχος, ο Πρόεδρος του Δ.Σ και εγώ σαν επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης, τους ευχηθήκαμε καλή επιτυχία στο μεγαλεπήβολο σχέδιό τους, που εάν υλοποιηθεί  θα φέρει μια μεγάλη ανάπτυξη στο Δήμο μας και στην Ελλάδα γενικότερα, όπως οι ίδιοι μας  ανέλυσαν.

Τους επισημάναμε όμως, ότι όλοι οι κάτοικοι πρέπει να προστατευτούν από νομικής πλευράς  και ο Νομικός Σύμβουλος του Δήμου ελέγχει την εγκυρότητα των όποιων  προσυμφώνων υπογραφούν  με την ρήτρα να υλοποιηθούν αυτά σε τακτό χρονικό διάστημα.

Υπήρξαν αρκετές εύλογες ερωτήσεις, τόσο από Δημοτικούς Συμβούλους όσο και από κάποιους ενδιαφερόμενους πολίτες, για το θέμα πώς επιλέχθηκε η συγκεκριμένη περιοχή, της χρηματοδότησης, τον φορέα υλοποίησης  του έργου, και διάφορες ενέργειες που απαιτούνται από το κράτος (χωροθέτηση και αδειοδότηση)

Οι απαντήσεις τους οφείλω να ομολογήσω ήταν πολύ αόριστες και γενικόλογες με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν διάφορες παρερμηνείες και παρεξηγήσεις.

Τέλος μας κάλεσαν τον Οκτώβριο σε μία παρουσίαση που θα κάνουν στο Πλανητάριο μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστού του όλου πολεοδομικού και αρχιτεκτονικού σχεδιασμού για να επιλύσουν όλες τις απορίες μας.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ Γ.ΓΡΑΝΙΤΣΙΩΤΗ

ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

ΔΗΜΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ ΑΡΑΧΟΒΑΣ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ 

ΣΧΕΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΤΑΠΟΛΗ : http://www.youtube.com/watch?v=PH3IIVHa9bI 

                                                                                 www.eptapolis.gr

Από την γιορτή λήξης της σχολικής χρονιάς του Δημοτικού σχολείου Στειρίου

ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://sogal-stiri.blogspot.com/

Τη Τρίτη 14/6/2011 στο προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου όλα ήταν έτοιμα για την γιορτή λήξης της σχολικής χρονιάς (2010- 2011) του εξαθέσιου Δημοτικού σχολείου Στειρίου.
Όμως την τελευταία στιγμή ο καιρός μας τα χάλασε και η γιορτή έγινε στο εσωτερικό του σχολείου με μια σχετική καθυστέρηση,ξεκινώντας με την αποχαιρετιστήρια ομιλία της διευθύντριας κας Κούτσικα Ιωάννας.
Ακολούθησε μια αξιόλογη μουσικοθεατρική παράσταση από τις μαθήτριες και τους μαθητές του σχολείου.
Στην κοινή αποχαιρετιστήρια ομιλία των μαθητών της έκτης τάξης, το ήδη έντονο συγκινησιακό περιβάλλον "χτύπησε ζενίθ".
Στο τέλος της γιορτής δόθηκε αναμνηστικό δώρο στους μαθητές της έκτης τάξης, από τον σύλλογο γονέων ,μαζί με τις καλύτερες ευχές για το νέο τους ξεκίνημα στο γυμνάσιο.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους: ο δήμαρχος κ ,Πατσαντάρας,οι δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι του δήμου ΔΑΑ.

ΑΣΤΕΙΕΣ ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ

Open publication - Free publishing - More funny

ΑΠΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

ΒΟΛΤΕΣ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

''Ελα και συ στην παρεα μας κανοντας ποδηλατο'' (Καθε Τεταρτη και ωρα 7 το απογευμα πηγαινουμε ποδηλατικες βολτες ευκολες,ξεκουραστες και το πολυ 1 ωρα.Εντος και εκτος Λειβαδιας,με αφετηρια και τερματισμο το καταστημα ''Ο ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ'' που βρισκεται στην λεωφορο Αθηνων λιγο ποιο κατω απο τον ΟΤΕ) οσοι ενδιαφερονται να ερθουν στην βολτα μας εποικινωνηστε στο τηλεφωνο             6946396256      ..Σας περιμενουμε για αξεχαστες διαδρομες...

Από που βγήκαν διάφορες γνωστές φράσεις; V

Αναγκαίον κακό

Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε για πρώτη φορά σ’ ένα στίχο του Μένανδρου (342-291 π.Χ.),που μιλάει για το γάμο. Ο ποιητής γράφει ότι ο γάμος «…εάν τις την Αλήθειαν σκοπή, κακόν μεν εστίν, άλλ’ αναγκαίον κακόν». Δηλαδή: Εάν θέλουμε να το εξετάσουμε στο φως της αλήθειας, ο γάμος είναι μεν ένα κακό, αλλά «αναγκαίον κακόν». Σ’ ένα άλλο απόσπασμα του Μένανδρου διαβάζουμε -ίσως για παρηγοριά για τα παραπάνω- την εξής περικοπή: «Πάντων ιατρός των αναγκαίων κακών χρόνος εστίν». Επίσης: «αθάνατον εστί κακόν αναγκαίον γυνή». Δηλαδή, η γυναίκα είναι το αιώνιο αναγκαίο κακό. (Φιλήμονος αδήλων, απόσπ. 103 (Meineke).

Από μεθυσμένο και τρελό μαθαίνεις την αλήθεια

Ο Ευστάθιος γράφοντας: «Οίνος γαρ φασί και αλήθεια» (740, 14) είχε βέβαια υπόψη του και τις αρχαίες παροιμίες: «οίνος και αλήθεια» και «ανδρός δ’ οίνος έδειξε νόον» (Αλκαίου, Απόστ. 53 [έκδ. Βerg], Αθηναίος, 37 Ρ). Πιο σύγχρονος ο Μιχαήλ Ψελλός γράφει: «από σαλού και μεθυστού την αλήθειαν άκουε» (Μ. Ψελλού Επιρρήματα των ανθρώπων – Ν. Πολίτη, Παροιμ. 1,6, αρ. II). Σήμερα τη συναντάμε και με τον τύπο: «από ζουρλό και μεθυστή μαθαίνεις την αλήθεια», ή: «δος κρασί να βγ’ η αλήθεια» (Ι. Βερέττα, Συλλογή παροιμιών, σ. 21, αρ. 9.1. Βενιζέλου, Παροιμίες Δημώδεις, σ. 62, αρ. 138 και 150, αρ. 8. Δ. Καμπούρογλου, Ιστορία των Αθηναίων, 1,311,339).

ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA

ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ

ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΑΣΦΑΛΤΟ ΣΤΙΣ ΛΑΚΟΥΒΕΣ ΤΩΝ ΠΛΑΚΟΣΤΡΩΤΟΝ