Αγόριανη: Σας αποκαλύπτουμε τα μυστικά του ανερχόμενου χωριού

Η Ελπίδα Πιτάκη ταξιδεύει στην Αγόριανη και μας εξηγεί γιατί όλο και περισσότερος κόσμος γεμίζει το χωρίο Σαββατοκύριακα και καθημερινές!
*Η Ελπίδα Πιτάκη είναι δημοσιογράφος του ICONS Traveller's

Για κάποιον που δεν την έχει επισκεφθεί ξανά ή δεν έχει ακουστά γι' αυτή είναι δύσκολο
να καταλάβει περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Η Αγόριανη είναι ένα μικρό χωριό στη δυτική
πλευρά του Παρνασσού και κρύβει πολλά «μυστικά». Για να τα ανακαλύψεις πρέπει να
της αφιερώσεις λίγο -όχι πολύ- χρόνο. Πρέπει να την περπατήσεις και να την εξερευνήσεις
σπιθαμή προς σπιθαμή. Εγώ αυτό έκανα. Κάθε φορά που πήγαινα σε αυτή, έβρισκα κι ένα
διαφορετικό στοιχείο να με κάνει να θέλω να ξαναγυρίσω. Ακολούθησε τα βήματά μου
και γνώρισε τον κόσμο της Αγόριανης μέσα από τις σελίδες που ακολουθούν. Να είσαι
σίγουρος πως θα θελήσεις να βρεθείς εκεί στο άψε σβήσε!

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Χτισμένη πάνω σε επτά λόφους -σε αυτό οφείλει άλλωστε και τη σημερινή ονομασία
της «Επτάλοφος»- απέχει από την Αράχωβα 25 χλμ. και αποτελεί βασικό προορισμό των
επισκεπτών του κοσμοπολίτικου θέρετρου, αλλά όχι μόνο, μιας κι είναι πολλοί εκείνοι
που την επιλέγουν ως ορμητήριο κατά τη διαμονή τους στον Παρνασσό. Αυτό που θα
σε εντυπωσιάσει από την πρώτη κιόλας στιγμή, χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής, είναι ο
φυσικός πλούτος που τη χαρακτηρίζει. Από τη διαδρομή ήδη, το συναρπαστικό τοπίο με
τα αιωνόβια έλατα σε προϊδεάζει για το τι θα επακολουθήσει. Τι είναι αυτό όμως που την
έχει αναδείξει σε τόσο περιζήτητο προορισμό; Η ολοένα και αναπτυσσόμενη τουριστική
υποδομή, με υπερσύγχρονες και άρτια εξοπλισμένες εγκαταστάσεις, η άμεση πρόσβαση
στο χιονοδρομικό, η ηρεμία που σου προσφέρουν οι νωχελικοί ρυθμοί και φυσικά η
απλόχερη φιλοξενία των κατοίκων είναι κάποιοι από τους λόγους που θα σε κάνουν να...
κολλήσεις μαζί της.

ΠΡΩΤΑΡΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΙΑΝΗ

Οι φιδογυριστές στροφές, με το καταπράσινο τοπίο σε gros plan, που θα σε
οδηγήσουν στην Αγόριανη θα σου φανούν «παιχνιδάκι». Μία πινακίδα με μεγάλα
γράμματα «Μαρτυρικό χωριό» (το 1843 οι Γερμανοί κατέστρεψαν ολοσχερώς το χωριό,
καίγοντας 146 από τα συνολικά 184 σπίτια του και κατάσφαξαν ή έκαψαν ζωντανούς
όσους ντόπιους δεν κατάφεραν να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους) σε καλωσορίζει στον
οικισμό. Κατηφορίζοντας προς την κεντρική πλατεία, θα παρατηρήσεις ότι η τουριστική
ανάπτυξη γίνεται εύκολα αισθητή, με τις ολοκαίνουριες βίλες, τα καλοφτιαγμένα σπίτια
και τις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις να «ξεφυτρώνουν» μπροστά σου σαν τα μανιτάρια.

Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με το ξύλο και την πέτρα να πρωταγωνιστούν ως υλικά,
θα συμφωνήσεις ότι δένει αρμονικά με το ύφος και την «προσωπικότητα» της Αγόριανης·
είναι απλή και λιτή. Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία του χωριού, η μεγάλη «αγκαλιά»
των αιωνόβιων πλατάνων απλώνεται πάνω από τις ταβέρνες και τα λιγοστά cafes που
βρίσκονται στο χωριό. Εδώ, θα επιστρέψεις αργότερα για καλό φαγητό και κρασάκι.
Αυτό που θα κάνεις πρώτα είναι μια βόλτα κατά μήκος του Καταρράκτη. Μην φανταστείς
πολλά ορμητικά τρεχούμενα νερά, ωστόσο το κελάρυσμα των υδάτων θα αποτελέσει το
φυσικό soundtrack για όσο εσύ περπατάς στην πλακόστρωτη περαντζάδα, κατά μήκος του
Καταρράκτη.

Εδώ, οι πνεύμονές σου θα πλημμυρίσουν από τον βουνίσιο αέρα και η ματιά
σου θα χορτάσει από όμορφες εικόνες με τη φύση σε κυρίαρχη θέση. Επιστροφή στην
πλατεία, καθώς αισθάνεσαι ένα μικρό τσίμπημα στο στομάχι σου. Έφτασε η πολυπόθητη
ώρα να δοκιμάσεις τις λιχουδιές που σερβίρουν οι παραδοσιακές ταβέρνες της Αγόριανης.
Σε όποια κι αν καθίσεις, θα γευτείς ζουμερά κρεατικά. Για ένα πράγμα να είσαι σίγουρος:
θα γλείφεις τα δάχτυλά σου. Φυσικά, μια στάση στο εργαστήριο-ζαχαροπλαστείο της κας
Αθανασίας επιβάλλεται, για να προμηθευτείς τα σπιτικά γλυκά, τα τοπικά προϊόντα, τη
διάσημη χειροποίητη σπανακοτυρόπιτά της και τους περίφημους κουραμπιέδες της.
Συνεχίζοντας την πορεία σου, θα στρίψεις δεξιά στο δρόμο μετά το ζαχαροπλαστείο, για να
ανηφορίσεις προς τις πηγές των Αγίων Αναργύρων. Η ηρεμία που επικρατεί θα κατακλύσει
όλα σου τα κύτταρα και θα σε χαλαρώσει τόσο, που θα δυσκολευτείς πολύ να φύγεις από
την πλακόστρωτη πλατεΐτσα. Αυτό, ωστόσο, που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον σου είναι το
εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου λίγο πιο πάνω, με το πορτοκαλοκίτρινο «χαλί» από τα πεσμένα
πλατανόφυλλα στον προαύλιο χώρο να μετατρέπει το φυσικό σκηνικό σε μελαγχολική
καρτ ποστάλ.

Για το τέλος, κράτα το καλύτερο: το Λαογραφικό Μουσείο Επταλόφου του
Συλλόγου Γυναικών «Η Πανωχωρίσια αρχόντισσα». Με προσωπικό κόπο της κας Έφης
Πανάγου, ιδρυτικού μέλους και προέδρου του συλλόγου, αλλά και συλλογική δουλειά
των γυναικών δημιουργήθηκε το εν λόγω μουσείο πριν 7 χρόνια. Πραγματικό «καμάρι»
του χωριού, στις αίθουσες του φιλοξενούνται μια συλλογή από 100 φυτά του Παρνασσού
του Γιάννη Σπαθιά, παλιά αντικείμενα των κατοίκων του χωριού (αργαλειός, κοσμήματα,
μεταξωτά, μουσικά όργανα κ.ά.) αλλά και μια αναπαράσταση της πλατείας της Αγόριανης,
με τα μαγαζιά που υπήρχαν παλιά, όπως ραφείο, τσαγκαράδικο, κουρείο, παντοπωλείο,
καφενείο, ξυλουργείο, πεταλωτήριο κ.ο.κ.

Όταν πια νιώσεις ότι τα έχεις δει όλα, μόνο τότε θα πάρεις την απόφαση να αφήσεις πίσω
σου την Αγόριανη και να βάλεις πλώρη για τον επόμενο προορισμό σου. Ωστόσο, δεν θα
πεις το «αντίο», γιατί θα σε δεσμεύσει με επιστροφή. Αναρωτιέσαι το λόγο; Η ζεστασιά
και η απλόχερη φιλοξενία των κατοίκων της είναι οι πλέον βασικές παράμετροι για να σε πεισουμε.