Μαυρόπουλος Χρίστος.
Φίλε...ξέρω,
κοντοζυγώνουν τα Χριστούγεννα,
και λες κάπου να πας. Κάπου που νά 'χει εμορφιά, παράδοση, κι απλότητα.
Κάπου που νά 'χει φως Λαμπρό από κεριά, γλυκόλαλο καμπάνας ήχο, κι ένα σωρό φωνές από παιδιά ν' αναριοκυματίζουν στον αγέρα, των Χριστουγέννων προσευχές και ψαλμωδίες!
Νά 'χει χαμόγελα στα χείλια των ανθρώπων, ευχές από καρδιάς, αχνοζαχαρωμένα χιόνια, μεζέδες, κοντοσούβλια, μπρούσκο στη φχέτα το κρασί, και μια Χριστουγεννιάτικη αστροφεγγιά γιομάτη προσδοκίες!
Νά 'χει κι ένα λεβεντογέροντα με τα δικά του χούγια, και πρόσχαρη λαλιά, να ξεκρεμάει αγάλι-αγάλι από τον τρόγυρο των χρόνων, των καιρών, παλιά, χαρούμενα ιστορήματα να σου μελώνουν την καρδιά, μπροστά στο τζάκι στη φωτιά, και σα να λες: "Αξίζει η ζωή για να τη ζεις, έστω μονάχα και για των Χριστουγέννων τη χαρά!"