Η αφετηρία της πεζοπορίας ήταν η Πολύδροσος πού πήρε το όνομα της από τα άφθονα τρεχούμενα νερά. Το παλιό της όνομα ήταν Σουβάλα λέξη τούρκικη που σημαίνει πηγή (Σου=νερό). Το αρχαίο όνομα ήταν Έρωχος. Περπατήσαμε περίπου 3 χιλιόμετρα μέχρι τις πηγές του Βοιωτικού Κηφισού, όπου βρήκαμε τα ερείπια της εκκλησίας Παναγίας Ελεούσας (6ου αιώνα) και τα απομεινάρια του ναού αφιερωμένου στον θεό Κηφισό φτιαγμένο από τεράστιες πέτρες σαν κυκλώπειο τείχος.
Δίπλα από το αρχαίο τείχος αρχίζει το μονοπάτι της ανάβασης. Παρ'όλο που ανεβήκαμε περίπου 400 μέτρα σε χαμηλή βλάστηση χωρίς σκιά, δεν ταλαιπωρηθήκαμε πολύ γιατί φυσούσε ένα δροσερό αεράκι. Η θέα ήταν υπέροχη πρός την πεδιάδα και τα χωριά Λιλαία και Μαριολάτα.
Στα 800 μέτρα βρεθήκαμε σε ένα οροπέδιο περιστοιχισμένο από βουνά ελατοσκέπαστα όπου μας προέκυψε μια καλή ανηφόρα 100 μερων που την γλύκαινε το γεγονός ότι περπατούσαμε μέσα σε πελώρια έλατα. Μόλις καβαλήσαμε το διάσελο η πορεία έγινε πιο ομαλή και ευχάριστη γιατί περπατούσαμε μέσα σε ένα πανέμορφο δάσος με ανθισμένους κρόκους.
Φτάσαμε στον Κάρκαλο ένα βάραθρο που προήλθε από την κατάρρευση οροφής σπηλαίου με διαστάσεις που προκαλούν δέος.
Από κεί μετά απο μερικά χιλιόμετρα βρεθήκαμε σε ένα απέραντο περιβόλι με καρυδιές άλλα οπωροφόρα και νερά που έτρεχαν παντού. Αυτά ήταν το καλοσόρισμα της Αγόριανης, ενός ορεινού χωριού όπου το μόνο που τρέχει είναι το νερό. Οι άνθρωποι της και οι επισκέπτες της υποκύπτουν σε έναν ρυθμό ραστώνης και μετά από ένα αρνάκι κοκκινιστό και μια μπύρα αντιμετωπίζεις την οικονομική κρίση σαν να αφορά κάποια μακρινή χώρα.
www.poa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου