Βιομηχανία και βιομήχανοι.

Είναι απολύτως φυσιολογικό ο πρόεδρος του ΣΕΒ να τάσσεται αλληλέγγυος προς τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ και να επιτίθεται στην Αριστερά. Το επιβάλλουν και τα συμφέροντα της τάξης του, αλλά, επειδή η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, το επιβάλλουν ακόμα και οι οικογενειακές σχέσεις. Οι μισοί Έλληνες επιχειρηματίες έχουν ένα κοινό μεταξύ τους: Διατηρούν οικογενειακές σχέσεις με τα μεγάλα τζάκια του δικομματισμού. Σχεδόν όλοι δε είναι απολύτως κρατικοδίαιτοι, ενώ ο πρόεδρός τους είναι άεργος. Πούλησε την επιχείρησή του σε μια πολυεθνική και κάθεται πάνω στα εκατοντάδες εκατομμύρια που πήρε και μας κουνάει το δάχτυλο.

Όπως το δάψτυλο μας κουνάει και η Ν.Δ., η οποία μέμφεται την Αριστερά ότι: "Εξανάγκασε με στοχευμένες κινητοποιήσεις και μαξιμαλιστικές θέσεις μεγάλες και μικρότερες επιχειρήσεις να βάλουν «λουκέτο», καταδικάζοντας στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους". Η αποβιομηχάνιση όμως υπήρξε επίσημη κρατική πολιτική της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, χώρια που δίνανε θαλασσοδάνεια στους βιομηχάνους, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία κατέληξαν στην Ελβετία αντί να γίνουν επενδύσεις. Πολλά απ' αυτά τα λεφτά είναι χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία σήμερα λείπουν από τους συνταξιούχους. 

Ειδικά μάλιστα οι προσκείμενοι στη Ν.Δ. επιχειρηματίες από την εποχή της «ισχυρής Ελλάδας», όταν η ανάπτυξη έτρεχε με 4% τον χρόνο, μεταφέρανε τις επιχειρήσεις τους στη Βουλγαρία, βυθίζοντας τη Β. Ελλάδα στην ανεργία.

 Οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. συμφωνούσαν χωρίς καμία επιφύλαξη στο κλείσιμο μεγάλων εργοστασίων όπως αυτά της ζάχαρης. Οι ίδιες κυβερνήσεις δίνανε αφειδώς δημόσιο χρήμα σε επιχειρήσεις όπως του Λαναρά -συγγενούς βαρώνου της Ν.Δ.- χωρίς οι εργαζόμενοι στους οποίους χρωστούσε να παίρνουν ούτε ένα ευρώ.

Οπότε η Ν.Δ. και ο κ. Δασκαλόπουλος ας μη μιλούν για βιομηχανία, ας μιλούν για βιομήχανους...

Γ.Κ.

avgi