Γνωρίζετε βέβαια το ανέκδοτο με το γάϊδαρο του Χότζα. Εμαθε στο ζωντανό του να μην τρώει και όταν είδε οτι κινδυνεύει να πεθάνει, τού έδωσε τροφή. Μόνον που ο κυρ Μέντιος είχε μάθει πια να μην τρώει. Και ψόφησε... Αυτή η μικρή παραβολή μου τριβέλιζε το μυαλό τις μέρες της 4ήμερης απεργίας στον τύπο. Μαθαίνουμε τους πολίτες να ζουν χωρίς δημοσιογραφική ενημέρωση, κι όταν τους ξαναδίνουμε ο,τι στερήθηκαν, μας εγκαταλείπουν γιατί είδαν οτι μπορούν να κάνουν και χωρίς ειδήσεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους αναγνώστες του Τύπου, που είναι μια δυναμική σχέση -απαιτεί δύο για να υπάρξει, ο πολίτης δίνει τον οβολό του για να πάρει την εφημερίδα. Ενώ το ραδιόφωνο και η τηλεόραση μπορούν να είναι ανοικτά χωρίς οπωσδήποτε να κερδίζουν ή να απαιτούν την προσοχή.
Ξεχωρίζω τη δημοσιογραφική ενημέρωση από την ενημέρωση των μπλογκς, με την έννοια οτι στην πρώτη το ρεπορτάζ έχει υπογραφή, άρα την απαραίτητη τεκμηρίωση και διασταύρωση, που τυχόν έλλειψή της εκθέτει ανεπανόρθωτα και τον συντάκτη και το μέσο που εργάζεται, στα μάτια του κοινού, δηλαδή των "πελατών" του.
Οι δημοσιογράφοι λοιπόν παύουν να είναι και εργαζόμενοι; Να έχουν προβλήματα εργασιακής ή άλλης φύσης; Οχι βέβαια. Αλλά η δουλειά που κάνουν, κάποιοι το λένε λειτούργημα, απαιτεί να θέτουν συχνά το αγαθό της ενημέρωσης των πολιτών πάνω και από τα συντεχνιακά ή προσωπικά, με την έννοια του καθενός χωριστά, συμφέροντα. Κι αυτό επειδή το προϊόν που "πουλάνε" είναι η ψυχή της δημοκρατίας. Διπλά και τριπλά λοιπόν οφείλουν να σκέπτονται την κήρυξη μιας απεργίας.
Κι είναι παρατηρημένο. Ισως επειδή ισχύουν οι νόμοι του Μέρφι. Κάθε που γίνεται απεργία στον Τύπο κάτι σοβαρό συμβαίνει. Την περασμένη Πέμπτη αν υπήρχαν τηλεοπτικές ειδήσεις και εφημερίδες την επαύριο, ίσως οι πολιτικές εξελίξεις να έπαιρναν διαφορετικό δρόμο, με την άρνηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να δεχτούν το νομοσχέδιο για τα ηλεκτρονικά παίγνια που είχε συζητήσει δύο φορές και ψηφίσει το υπουργικό συμβούλιο. Χώρια η καταδίκη του Π. Ψωμιάδη και οι παρενέργειές της.
Η κρίση στον ελληνικό τύπο είναι πρωτόγνωρη, όπως και η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και λίγο-πολύ θίγει όλες τις επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες. Σε μια τέτοια κατάσταση το μείζον είναι οι δημοσιογραφικές ενώσεις και τα σωματεία όσων εργάζονται στο χώρο των ΜΜΕ, να προτείνουν ρεαλιστικές λύσεις που θα συντείνουν στη σωτηρία των επιχειρήσεων, ώστε κατά το δυνατόν να είναι μικρότερες οι απώλειες σε θέσεις εργασίας. Και να βάλουν στην άκρη την κεκτημένη ταχύτητα άλλων εποχών που η πραγματικότητα έχει σαρώσει.
Ο Τραϊνός Χατζηδημητρίου είναι διευθυντής της εφημερίδας Αγγελιοφόρος.
Πηγή: protagon.gr
Ξεχωρίζω τη δημοσιογραφική ενημέρωση από την ενημέρωση των μπλογκς, με την έννοια οτι στην πρώτη το ρεπορτάζ έχει υπογραφή, άρα την απαραίτητη τεκμηρίωση και διασταύρωση, που τυχόν έλλειψή της εκθέτει ανεπανόρθωτα και τον συντάκτη και το μέσο που εργάζεται, στα μάτια του κοινού, δηλαδή των "πελατών" του.
Οι δημοσιογράφοι λοιπόν παύουν να είναι και εργαζόμενοι; Να έχουν προβλήματα εργασιακής ή άλλης φύσης; Οχι βέβαια. Αλλά η δουλειά που κάνουν, κάποιοι το λένε λειτούργημα, απαιτεί να θέτουν συχνά το αγαθό της ενημέρωσης των πολιτών πάνω και από τα συντεχνιακά ή προσωπικά, με την έννοια του καθενός χωριστά, συμφέροντα. Κι αυτό επειδή το προϊόν που "πουλάνε" είναι η ψυχή της δημοκρατίας. Διπλά και τριπλά λοιπόν οφείλουν να σκέπτονται την κήρυξη μιας απεργίας.
Κι είναι παρατηρημένο. Ισως επειδή ισχύουν οι νόμοι του Μέρφι. Κάθε που γίνεται απεργία στον Τύπο κάτι σοβαρό συμβαίνει. Την περασμένη Πέμπτη αν υπήρχαν τηλεοπτικές ειδήσεις και εφημερίδες την επαύριο, ίσως οι πολιτικές εξελίξεις να έπαιρναν διαφορετικό δρόμο, με την άρνηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να δεχτούν το νομοσχέδιο για τα ηλεκτρονικά παίγνια που είχε συζητήσει δύο φορές και ψηφίσει το υπουργικό συμβούλιο. Χώρια η καταδίκη του Π. Ψωμιάδη και οι παρενέργειές της.
Η κρίση στον ελληνικό τύπο είναι πρωτόγνωρη, όπως και η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και λίγο-πολύ θίγει όλες τις επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες. Σε μια τέτοια κατάσταση το μείζον είναι οι δημοσιογραφικές ενώσεις και τα σωματεία όσων εργάζονται στο χώρο των ΜΜΕ, να προτείνουν ρεαλιστικές λύσεις που θα συντείνουν στη σωτηρία των επιχειρήσεων, ώστε κατά το δυνατόν να είναι μικρότερες οι απώλειες σε θέσεις εργασίας. Και να βάλουν στην άκρη την κεκτημένη ταχύτητα άλλων εποχών που η πραγματικότητα έχει σαρώσει.
Ο Τραϊνός Χατζηδημητρίου είναι διευθυντής της εφημερίδας Αγγελιοφόρος.
Πηγή: protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου