Φωτιά εκδηλώθηκε νωρίτερα σε δασική έκταση στην περιοχή Παλαιό Λιθωτό στο Κιλκίς.
Επιχειρούν 16 πυροσβέστες με οκτώ οχήματα, μία ομάδα πεζοπόρο τμήμα και ένα αεροσκάφος.
Στο μεταξύ, μαίνονται τα μέτωπα κοντά στη Χαλκίδα στην περιοχή Έξω Παναγίτσα και στην Κάρυστο.
2 σχόλια:
Με αφορμή την ανάρτησή σας,επειδή οι Πυροσβέστες προσφέρουν πράγματι υπηρεσίες με όπλα μόνον το ίδιο τους το σώμα, γι' αυτό σας στέλνω αυτό το Ποίημά μου, αφιερωμένο σε αυτούς...με πολύ πολύ αγάπη!..Σε μια εποχή, οπού σε όλη τη γη έγιναν τα δάση στόχος κάποιων τυχάρπαστων...
"Ποιος τα δέντρα διεκδικεί;"
Ποίηση Νότα Κυμοθόη
Αφιέρωμα στους Πυροσβέστες
http://kymothoenota.blogspot.gr/
Μαύρες πλαγιές έχουν τα όρη γύρω
ως εν χηρεία συγγενείς
η μια στην άλλη ως ίδιο σώμα
ακουμπισμένες με στοργή στη θλίψη τους.
Δίχως σφρίγος δροσιάς με μοιρολόγι έπεσαν
σε μια σεβάσμια βαθιά σιωπή...
Τι απομένει ουσιαστικά εμπρός στο θάνατο;
Δίκαιο κι ωραίο πως ταλαντεύεται τώρα το φως
σε γεγονότα που πυρπόλησαν αθώους;
Στο ένα πλαϊνό κυλάει μόνο στάχτη
που κάποιοι αλίμονο γνωρίζουν κι αγνοούν.
Στο άλλο βέβαια δεν διακρίνεις
παρά μονάχα οσφρίζεσαι καμμένη ανάσα
καθώς τα μυστικά του τέτοιος άνεμος μηρυκάζει
ενώ πλάγιοι έρχονται ήχοι απ΄τη μεριά του κάρβουνου
τρίζουν τ' αποκαΐδια χτυπώντας πόνους στην ψυχή
σε τόπους γνωστούς σπαράζουν και κραυγάζουν
καθώς το τρυφερά ελάχιστο μετρούν εντός μας...
Ποιος, πλην της ερήμωσης
τα δέντρα διεκδικεί;
Ποιος ευφυής επ' αμοιβή χορταίνει απ' τη στάχτη;
Κινούμενη πολιτεία ως σε καθρέφτη η μωρία
αντικατοπτρίζεται καθώς επιστρέφεται εκεί
όλη εκείνη του αγαθού η αθωότης
και της άπνοιας πάλι απ' τον αέρα η ασφυξία.
Ω ζωή την ομορφιά σου τραγουδώ
και πενθώ το θάνατό σου....
Πήραν θέση τα καμένα βουνά με τις στάχτες
αλλά της γης οι ισχυροί καμία.
Ποιος την απραξία αιχμαλώτισε;
Εάν το φιλότιμο είχε ολίγον ρίγος
θα έτρεμαν από άρωμα συγκίνησης
οι διαβάτες στις μασχάλες των βουνών...
Αλλά, μόνο με θωπείες αναζητούν δροσιά
οι κύκλοι των καταπατητών οπού εισέρχονται
σαν εφιάλτης και περνούν κατόπιν ως βάρβαροι
σε τετραγωνικά μ' επίθετα και τίτλους ευκαιρίας.
Έτσι αύριο
σε μια νέα συνοικία καλοσχεδιασμένη
θα πνέει νέος άνεμος εκεί μιας άνοιξης
με δίχως τελειωμό απάτης
εκεί, οπού οι φλόγες σήμερα αφάνισαν τα δέντρα.
Ω πυροσβέστες, άγγελοι σωτηρίας των δασών
οπού με πάθος ρίχνεστε μες τη φωτιά
σε όνειρο μακράς πνοής όλων...
Άγρια πουλιά, θηρία ορμητικά στο χάος
οπού τολμάτε εκεί με αυτοθυσία...
Μάτια ελπίδας, οπού θυμούνται οι καρδιές
χέρια, κορμιά οπού είστε μια ψυχή εκεί
στις φλόγες μέσα για όλους, εσείς!..
Κι αν μέσ' στις στάχτες αφήσετε κορμιά και νου
κι άλλοι απ΄έξω ζυγιάζουν κέρδη ...
Δεν έχω τίποτα για να χαρώ...
Μήτε κι εσείς...
Μονάχα κούραση και θλίψη
για των ανθρώπων τη μωρία...
Κάπου εδώ η καρδιά μου ευδιάκριτη
με όλα τα σημάδια επάνω της
θα τραγουδά στον άνεμο
για όλη εκείνη την ομορφιά
οπού κάποτε πρόφτασα να χαρώ
ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης
για να εξαργυρώνονται οι λύπες
μέσα στα ουράνια τόξα οπού χάθηκαν
παρέα με τα δέντρα και τους θάμνους
στις ευωδιαστές πλαγιές
οπού τ' αηδόνια υμνούσαν τη χαρά!..
ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΑΣ. ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΑ ΩΣ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΙΛΑΤΕ. ΘΑ ΤΟ ΑΝΕΒΑΖΑ ΚΑΙ ΩΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΑΓΝΑΝΤΙ ΕΚΛΕΙΣΕ. ΠΑΡ ΟΛΑΥΤΑ ΤΟ ΕΧΩ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΣΑΝ ΣΤΑΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΑΓΝΑΝΤΙ ΣΤΟ FACEBOOK https://www.facebook.com/agnantiroumelis
Δημοσίευση σχολίου