Το σαββατοκυριακο επισκεφθηκα την Αραχοβα. Φιλοι μου προτειναν να παω στην κατα καποιους γνωστη ταβερνα «Παναγιωτα».
Ειπα λοιπον να μην παω στις ταβερνες που συνηθιζω και οντως πηγα εκει σαββατο μεσημερι. Να σημειωσω εδω οτι προκειται για ενα μαγαζακι 30 τετραγωνικων με καμια δεκαρια τραπεζια το ενα πανω στο αλλο, και η προσβαση ειναι ειτε να ανεβει κανεις τα 270 σκαλια προς το εκκλησακι του αγ. Γεωργιου ειτε να ανεβει μια ανηφορα 300 μετρων απο το πισω μερος της πολης.
Προσπερνωντας στην εισοδο ενα νεαρο, ο οποιος διαπληκτιζοτανε με μια παρεα και απο οτι φαινοταν εκτελουσε χρεη πορτιερη, προχωρησα εντος του χωρου. Απο το συνολο 10 τραπεζιων υπηρχαν 3 αδεια. Βγαινοντας πισω απο το ταμειο με πλησιασε ενας μεγαλυτερος κυριος, προφανως ο ιδιοκτητης και με ρωτησε εαν ειχα κρατηση. Στην απαντηση μου οτι δεν ειχα, με κοιταξε με υφος μπλαζε υποτιμητικα και δειχνοντας μου ειπε «μιλα με αυτον στην πορτα». Αφου περιμενα το νεαρο να τελειωσει το διαπληκτισμο του, τον ρωτησα αν εχει τραπεζι και μου απαντησε πως οχι γιατι δεν εχω κανει κρατηση, με ενα αναλογο υφος δυσανασχετησης.
Ακουστε τωρα το καλο: αποδεχομενος την απαντηση του τον ρωταω «δεν πειραζει, μπορω να κανω μια κρατηση για αυριο το μεσημερι?» (ς.ς. Κυριακη). Τοτε το τυπακι γυριζει την πλατη, πιανει και μου δινει μια καρτα και μου λεει: «για κρατησεις θα παρεις εδω τηλεφωνο – γινονται μονο τηλεφωνικα»!! Εννοειται πως εφυγα και με το που βγηκα απο το μαγαζι πεταξα επιδεικτικα και την καρτα που μου εδωσε στα σκουπιδια. Λιγα μετρα πιο κατω η παρεα που ανεφερα παραπανω αγανακτισμενη μου ειπε οτι τα ιδια και χειροτερα αντιμετωπισαν και αυτοι, ειρωνευομενοι τους δυο κυριους.
Τι λες ρε μεγαλε?!! Ειμαι μεσα στο μαγαζι σου και εχεις προβλημα να φερεις απο τον παγκο το βιβλιο των κρατησεων, εστω και για να μου πεις πως δεν εχεις τιποτα?! Δηλαδη αν εβγαινα δυο βηματα εξω απο την πορτα και επαιρνα απο το κινητο μου τηλεφωνο, θα με εξυπηρετουσες??!!
Η «παναγιωτα» ειχε την τυχη με καποιον τροπο να φτιαξει ενα ονομα, το οποιο της εδινε ενα πλεονεκτημα σε σχεση με το μικρο μεγεθος και την κακη τοποθεσια του. Με αυτες τις συμπεριφορες ομως ενα ειναι σιγουρο: ο ιδιος κοσμος που την εκανε γνωστη, αυτος θα της γυρισει την πλατη και θα την οδηγησει στο κλεισιμο. Εγω οχι μονο νηστικος δεν εμεινα, αλλα εφαγα πολυ καλα καπου αλλου, οπου με αντιμετωπισαν και με χαμογελο. Εκει θα ξαναπαω, ειναι βεβαιο. Το ιδιο θα κανει και πολυς αλλος κοσμος που σε μια τοσο δυσκολη οικονομικη περιοδο εχει τη απαιτηση να σεβονται τα χρηματα του αυτοι στους οποιους τα ξοδευει.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Ειπα λοιπον να μην παω στις ταβερνες που συνηθιζω και οντως πηγα εκει σαββατο μεσημερι. Να σημειωσω εδω οτι προκειται για ενα μαγαζακι 30 τετραγωνικων με καμια δεκαρια τραπεζια το ενα πανω στο αλλο, και η προσβαση ειναι ειτε να ανεβει κανεις τα 270 σκαλια προς το εκκλησακι του αγ. Γεωργιου ειτε να ανεβει μια ανηφορα 300 μετρων απο το πισω μερος της πολης.
Προσπερνωντας στην εισοδο ενα νεαρο, ο οποιος διαπληκτιζοτανε με μια παρεα και απο οτι φαινοταν εκτελουσε χρεη πορτιερη, προχωρησα εντος του χωρου. Απο το συνολο 10 τραπεζιων υπηρχαν 3 αδεια. Βγαινοντας πισω απο το ταμειο με πλησιασε ενας μεγαλυτερος κυριος, προφανως ο ιδιοκτητης και με ρωτησε εαν ειχα κρατηση. Στην απαντηση μου οτι δεν ειχα, με κοιταξε με υφος μπλαζε υποτιμητικα και δειχνοντας μου ειπε «μιλα με αυτον στην πορτα». Αφου περιμενα το νεαρο να τελειωσει το διαπληκτισμο του, τον ρωτησα αν εχει τραπεζι και μου απαντησε πως οχι γιατι δεν εχω κανει κρατηση, με ενα αναλογο υφος δυσανασχετησης.
Ακουστε τωρα το καλο: αποδεχομενος την απαντηση του τον ρωταω «δεν πειραζει, μπορω να κανω μια κρατηση για αυριο το μεσημερι?» (ς.ς. Κυριακη). Τοτε το τυπακι γυριζει την πλατη, πιανει και μου δινει μια καρτα και μου λεει: «για κρατησεις θα παρεις εδω τηλεφωνο – γινονται μονο τηλεφωνικα»!! Εννοειται πως εφυγα και με το που βγηκα απο το μαγαζι πεταξα επιδεικτικα και την καρτα που μου εδωσε στα σκουπιδια. Λιγα μετρα πιο κατω η παρεα που ανεφερα παραπανω αγανακτισμενη μου ειπε οτι τα ιδια και χειροτερα αντιμετωπισαν και αυτοι, ειρωνευομενοι τους δυο κυριους.
Τι λες ρε μεγαλε?!! Ειμαι μεσα στο μαγαζι σου και εχεις προβλημα να φερεις απο τον παγκο το βιβλιο των κρατησεων, εστω και για να μου πεις πως δεν εχεις τιποτα?! Δηλαδη αν εβγαινα δυο βηματα εξω απο την πορτα και επαιρνα απο το κινητο μου τηλεφωνο, θα με εξυπηρετουσες??!!
Η «παναγιωτα» ειχε την τυχη με καποιον τροπο να φτιαξει ενα ονομα, το οποιο της εδινε ενα πλεονεκτημα σε σχεση με το μικρο μεγεθος και την κακη τοποθεσια του. Με αυτες τις συμπεριφορες ομως ενα ειναι σιγουρο: ο ιδιος κοσμος που την εκανε γνωστη, αυτος θα της γυρισει την πλατη και θα την οδηγησει στο κλεισιμο. Εγω οχι μονο νηστικος δεν εμεινα, αλλα εφαγα πολυ καλα καπου αλλου, οπου με αντιμετωπισαν και με χαμογελο. Εκει θα ξαναπαω, ειναι βεβαιο. Το ιδιο θα κανει και πολυς αλλος κοσμος που σε μια τοσο δυσκολη οικονομικη περιοδο εχει τη απαιτηση να σεβονται τα χρηματα του αυτοι στους οποιους τα ξοδευει.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου