ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ARAHOVA BLOG

Η Μαρία ακόμα ονειρεύεται… (Μια εξωφρενική ιστορία, πέρα για πέρα αληθινή)

Posted on Μαρτίου 13, 2011 by admin

Της Βικτώριας Νικολαΐδου.

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ, είναι πέρα για πέρα αληθινή και είναι για γερά στομάχια…

Ένας καλός μου φίλος και συνάδελφος καλλιτέχνης-τραγουδιστής μου μίλησε για μια συναυλία που διοργάνωσε για φιλανθρωπικό σκοπό, με πολλούς γνωστούς και αγαπημένους καλλιτέχνες για να μαζευτούν λεφτά για την περίπτωση της Μαρίας Δημητρίου ενός 25χρονου κοριτσιού από την Κύπρο.

Έτσι γνώρισα τη Μαρία, η ιστορία της οποίας με άφησε κυριολεκτικά εμβρόντητη. Διαβάζοντας για αυτήν και μιλώντας μαζί της νόμιζα πως κάποιος μου κάνει ένα κακόγουστο αστείο… Μου πήρε αρκετό χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι η περίπτωση της είναι η πιο σκληρή πραγματικότητα με την οποία έχω έρθει πότε αντιμέτωπη.

Η Μαρία Δημητρίου είναι ένα γλυκύτατο κορίτσι από την γειτονική μας Κύπρο. Μόλις στα 15 της χρόνια και με αρκετή καθυστέρηση (δυστυχώς για αυτήν) οι γιατροί διέγνωσαν μια πολύ σπάνια εκφυλιστική ασθένεια με την ονομασία σύνδρομο Αδαμαντιάδη-Bechet. Το σύνδρομο αυτό προσβάλει ολόκληρο των οργανισμό και τα όργανα του. Η περίπτωση της Μαρίας, λόγω αργής διάγνωσης των γιατρών έλαχε να είναι από τις χειρότερες αφού στο διάστημα αυτό η νόσος πρόλαβε να χτυπήσει όλον τον οργανισμό της με αποτέλεσμα να πάσχει αυτή την στιγμή από ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ, ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ, ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΑΝΑΙΜΙΑ, CHRON’S DESEASE, Απώλεια όρασης από το αριστερό μάτι και μερική από το δεξί, μερική απώλεια ακοής, γεύσης και οσμής, Υδρονέφρωση, όγκους στον εγκέφαλο και στο στομάχι και ο κατάλογος συνεχίζεται… Ακούγεται εξωπραγματικό; Δυστυχώς για την Μαρία είναι μια σκληρή πραγματικότητα που τη βιώνει εδώ και 10 χρόνια στο κορμάκι της…

Αν είστε ακόμα μαζί μου ακούστε και τη συνέχεια… Η Μαρία έχει υποβληθεί σε ατελείωτα χειρουργεία σε Κύπρο, Ισραήλ, Γερμανία και άλλες χώρες. Αρχικά με τη βοήθεια του Κυπριακού κράτους και του υπουργού υγείας, όμως επειδή μέχρι στιγμής τα πράγματα δεν είχαν το επιθυμητό-αίσιο αποτέλεσμα όλοι την ξεχάσανε και πάψανε να ασχολούνται με μια “τελειωμένη” και “ζημιογόνο” για αυτούς περίπτωση. Όμως ξέχασαν πως η Μαρία είναι ένα κορίτσι 25 χρόνων, που μέσα σε όλο αυτό το Γολγοθά που βιώνει ΑΚΟΜΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ…

Ένας άνθρωπος που έχει τέτοια δύναμη ψυχής που για όποιον θελήσει να τη γνωρίσει λίγο καλύτερα και να μιλήσει μαζί της όπως έκανα κι εγώ έχει να μοιραστεί ένα απόσταγμα,σοφίας και δύναμης, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα θέλησης για ζωή και αγάπης για όποιον θελήσει να πιστέψει την τραγική της ιστορία και να της προσφέρει έστω ένα χαμόγελο, μια γλυκιά κουβέντα η μια προσευχή…

Η Μαρία είναι πολύ περήφανη για να μιλήσει η ίδια για όλα αυτά, και δε ζητά οίκτο, μόνο πίστη και αγάπη. Κατάφερε μέσα από όλες αυτές τις αντιξοότητες να πάρει πτυχίο στην ψυχολογία! και παρ’ ότι τα φάρμακα, οι θεραπείες και ο πόνος που βιώνει την έχουν εξασθενίσει, προσπαθεί ακόμα και ελπίζει…

Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει πραγματικά γι αυτόν τον άγγελο, αυτό που ξέρω είναι ότι μόλις την γνώρισα ένοιωσα τόσο μικρή… Θέλησα να μοιραστώ την τραγική της ιστορία με όλον τον κόσμο γιατί είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω γι αυτήν. Για όποιον από εσάς ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για τη Μαρία, να επικοινωνήσει μαζί της ή να της στείλει μια ευχή, υπάρχει το παρακάτω blog http://mariatweety.blogspot.com επίσης το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της mariademetriou@ymail.com υπάρχει ιστοσελίδα στο facebook για τη συναυλία που δόθηκε για αυτήν με τίτλο “Μια βραδιά για τη Μαρία” και τέλος για όποιον θελήσει να προσφέρει μια βοήθεια γι αυτήν υπάρχει ο παρακάτω λογαριασμός τραπέζης Τράπεζα Κύπρου (demetriou maria) Δημητρίου Μαρία CY65 0020 0107 0000 0000 0213 6300 (IBAN)   ή στο BCYPCY2N(swift)

Η Μαρία γράφει στο ιστολόγιό της “Το παλεύω μέχρι που παλεύεται και όσο μπορώ”. Ζητά μια ελάχιστη ποιότητα ζωής, μια ελπίδα. Σκέφτεται και αυτούς που ίσως αφήσει πίσω…

Ξέρω πως οι εποχές είναι πολύ δύσκολες, αλλά μου έδωσε ένα μάθημα ζωής και θεωρώ χρέος μου και καθήκον να μοιραστώ την ιστορία της με όσους περισσότερους μπορώ. Κάντε το κι εσείς…

Ταπεινά, ένα μεγάλο ευχαριστώ για το Μαράκι.
Βικτώρια Νικολαΐδου