Η μάχη στην Αγόριανη Παρνασσίδας μεταξύ των ανταρτών του 5ου Ανεξαρτήτου Τάγματος Παρνασσίδας και των Γερμανών κατακτητών δεν ήταν μια μάχη σαν όλες τις άλλες. Είχε την ιδιομορφία της. Η Εθνική Αντίσταση είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία μετά από τόσες συγκρούσεις με τους κατακτητές, ήταν καλύτερα εξοπλισμένη και διέθετε αξιωματικούς και οπλίτες εμπειροπόλεμους, ψημένους στα πεδία των μαχών, άριστα εκπαιδευμένους στον ανταρτοπόλεμο.
Οι Γερμανοί κατακτητές διέθεταν άριστα εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες μονάδες, οι οποίες δε γνώριζαν από ανταρτοπόλεμο. Κατά τα χρόνια της Κατοχής όμως διδάχτηκαν από τις παρτιζάνικες μεθόδους των ανταρτών μας και στη μάχη της Αγόριανης στις 7 προς 8 Ιουλίου 1944 προσπάθησαν να τις εφαρμόσουν. Το κύριο χαρακτηριστικό του ανταρτοπόλεμου ήταν η επιλογή του τόπου και του χρόνου της επίθεσης και ο αιφνιδιασμός του εχθρού, αφού είχε προηγηθεί η συλλογή πληροφοριών για τη δύναμη και διάταξή του.
Αντάρτες με τους κατοίκους του χωριού στην Αγόριανη.
Κι ενώ το 5ο αντάρτικο Τάγμα της Παρνασσίδας βρισκόταν στα Καλάνια του Παρνασσού στην Άνω Αγόριανη, οι Γερμανοί σχεδίασαν να κινηθούν αθόρυβα από ανατολικά, βόρεια και δυτικά, να υπερκεράσουν τις δικές μας δυνάμεις και να τις περικυκλώσουν. Οι αντάρτες πάλι, ειδοποιημένοι από τους ντόπιους για τις κινήσεις των Γερμανών, επιχείρησαν να κυκλώσουν αυτοί τους Γερμανούς. Ο ντόπιος πληθυσμός βλέπετε, ο ανώνυμος Έλληνας της υπαίθρου, ήταν με το μέρος των ανταρτών και κατά των κατακτητών. Κατά τις κυκλωτικές προσπάθειες των δυο αντιπάλων διεξήχθη σφοδρή μάχη από την οποία νικητές βγήκαν οι αντάρτες.
Για την ιστορία αναφέρουμε τα εξής:
Την περιγραφή της μάχης κάνει ο Νίκος Γιαννέτσος.
Νεκροί από ελληνικής πλευράς 5, από τους Γερμανούς άνω των 50, ενώ είχαν και ανεξακρίβωτο αριθμό τραυματιών που κατάφεραν να τους πάρουν μαζί τους οπισθοχωρώντας.
Λάφυρα 6 μεταγωγικά ζώα, δύο πολυβόλα, πολλά αυτόματα και όπλα, πυρομαχικά και πολλά στρατιωτικά είδη, όλα πολυτιμότατα για τους αντάρτες μας που πάντα είχαν ελλιπή οπλισμό.
Για να συναισθανθούμε τις δυσκολίες που συναντούσαν οι αντάρτες και τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζαν, παραθέτουμε το αναφερόμενο από τον αφηγητή ότι, για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση ενός τραυματία –που δυστυχώς τελικά υπέκυψε στα τραύματά του-, οι συναγωνιστές του έφερναν χιόνι από την κορυφή της Γκιόνας!...
Ο Αγοριανίτης δάσκαλος-αντάρτης Δημητρίου με τους δυο γιούς του.
Πηγή: «Η Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης στη γούρνα μας» του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκαμνού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου