πηγή /αναδημοσίευση distomo.blogspot.com
Δεν είναι λίγο εδώ και τριάντα ολόκληρα χρόνια, μία ολόκληρη κοινωνία της μικρής μας Κωμόπολης, να έχει μάθει, να έχει δεθεί και να έχει αγαπήσει έναν σπουδαίο Ιερέα και άνθρωπο, που ήρθε από τα κατεχόμενα της Κύπρου στο Δίστομο, και να μαθαίνει ξαφνικά ότι φεύγει και επιστρέφει στην γενέτειρά του την Κύπρο.
Μπορεί εγώ που γράφω αδέξια τώρα αυτό το άρθρο με συγκίνηση και με σφιγμένη καρδιά, να μην ήμουνα της εκκλησίας, όπως όλοι πάνω κάτω της ηλικίας μου και της γενιάς μου, είτε από αμέλεια είτε από πεποίθηση, ωστόσο γνώριζα αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο και την οικογένειά του.
Υπέροχος γιατί ποτέ δεν είχε προσηλυτίσει ή κατακρίνει κανένα.
Υπέροχος επίσης για τα όμορφα και σωστά ελληνικά του και την πλούσια μόρφωσή του.
Υπέροχος γιατι τα πάθη του ( κατεχόμενα - ξεριζωμός ), τα έκανε δημιουργία, αγάπη και βοήθεια.
Σπουδαίος γιατί ήταν πάντα στο πλευρό των ενοριτών του σε όλα τους τα πάθη και ανά πάσα στιγμή.
Σπουδαίος για την άγνωστη στους πιο πολλούς δράση του, είτε φιλανθρωπική, είτε πολιτιστική, που μας έκανε ξακουστούς σαν τόπο σε ολόκληρη την επικράτεια, αλλά και έξω απ' αυτήν.
Αλλά το πιο σπουδαίο ήταν τα κοινά βιώματα που είχε με μας τους Διστομίτες, λόγω των δεινών της βίας και του ολοκαυτώματος που γνώρισε το Δίστομο και η Κύπρος.
Η οικογένειά του άλλωστε τα λέει όλα.
Τα παιδιά του είναι πιο πολυ Διστομίτες από εμάς σε πολλά θέματα. Υπερασπίστηκαν και υπεραμύνθηκαν τον τόπο μας, τον τόπο τους δηλαδή, σε πολλές περιπτώσεις όταν δεχόμασταν επιθέσεις από γειτονικά χωριά που έλεγαν συνθήματα για την Σφαγή φιλοναζιστικά και υπέρ των Σφαγέων μας, έτσι χωρίς λόγο και αιτία.
Παιδιά με δυνατές προσωπικότητες που αγωνίζονται ο καθένας με τον τρόπο του στην ζωή αυτή.
Τι να πρωτοθυμηθώ απ' αυτήν την οικογένεια και την κουλτούρα τους. Την υπέροχη καλόκαρδη και γλυκύτατη σύζυγό του που σπάνια βρίσκει κανείς στις μέρες μας τέτοιον άνθρωπο.
Θα χρειαζόταν να γράφω χρόνια ολόκληρα.
Ένα σπίτι ανοιχτό σε όλους, ακόμη για τις εφηβικές μας σκανδαλιές και τα παιδικά μας καμώματα. Μιά άλλη κουλτούρα που ζυμώθηκε μέσα στην δικιά μας και έγινε ένα.
Το Πνευματικό Ενοριακό Κέντρο ''Άγιος Νικόλαος'' που ιδρύθηκε από τον Πατέρα Χαράλαμπο.
Οι αναπλάσεις και τα ξωκλήσια υποδέιγματα που πάλι ήταν δικά του έργα, θα μείνουν για να μας τον θυμίζουν, αν και είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χαθεί η επαφή γιατί η Κύπρος δεν είναι μακρινός τόπος. Δύο παιδιά του άλλωστε, μένουν εδώ στην Ελλάδα και έρχονται τακτικότατα.
Επειδή δεν είμαι καλός σ' αυτά, και επειδή δεν αντέχω στις έντονες συγκινήσεις,
Πατέρα Χαράλαμπε, να σας ευχηθώ Καλή αρχή στην ιδιαίτερη πατρίδα σας, και να είστε πάντα καλά να καμαρώνετε τα παιδιά και τα εγγόνια σας.
Πήραμε πολλά από εσάς που μας έκαναν καλύτερους.
Τέλος θέλω να δεχτείτε ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ που θέλω να το δώσω εγώ προσωπικά μέσα απ' την καρδιά μου.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΑΡΧΗ
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ
Θεμιστοκλής Ν. Παπαϊωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου