Με περικοπές συντάξεων και κοινωνικών δαπανών η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου επιχειρεί να καλύψει το γνωστό «άνοιγμα» των 325 εκατομμυρίων ευρώ. Είναι να απορείς τι περισσότερο -ή τι λιγότερο- θα έκανε μία κυβέρνηση υπό τον Φίλιππο Πετσάλνικο.
Για άλλη μια φορά η κεντρική διαχείριση καταφεύγει στην ασφαλή επιλογή με τα μετρήσιμα αποτελέσματα. Δεν είναι θέμα φαντασίας, είναι, πρωτίστως, έλλειμμα καινοτομίας. Δεν πρόκειται για μία ανελαστική πολιτική. Πρόκειται για ανεπάρκεια πολιτικής. Και φυσικά όταν τα αποθέματα εμπιστοσύνης των δανειστών έχουν εξαντληθεί, αυτομάτως περιορίζονται και τα περιθώρια των ελιγμών.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου, οι επιπλέον πόροι θα εξοικονομηθούν από περικοπές στις συντάξεις ως και 20% καθώς και από περιορισμό δαπανών για την υγεία. Ομοίως, οι εφαρμοστικοί νόμοι του νέου μνημονίου οδηγούν σε θεαματικές περικοπές από το κοινωνικό κράτος. Αλλά ας δεχθούμε ότι αυτή είναι η φιλοσοφία της πολιτικής που πάει να μας καταπιεί. Η περίπτωση των 325 εκατομμυρίων θα μπορούσε να είναι ένα στοίχημα για την τεχνοκρατική προσέγγιση Παπαδήμου. Δεν είναι. Είναι μια χαμένη υπόθεση.
Η λογική λέει ότι ακόμα και αν η κυβέρνηση είχε μία καλή ιδέα για την εξοικονόμηση των χρημάτων, δεν θα κατάφερνε να πείσει τους δανειστές -δεν υπάρχει ο χρόνος για κάτι τέτοιο. Όμως η ίδια λογική, η απλή, η συμβατική, η κοινή λογική, φωτίζει τη μεγάλη ανεπάρκεια της πολιτικής: ένα στοιχειωδώς αξιόπιστο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα είχε καλύψει -και με το παραπάνω- αυτήν την τρύπα. Μία πιο αποτελεσματική φορολογική πολιτική θα τάιζε το δημόσιο στόμα με πολλά περισσότερα από αυτά που σήμερα θα πληρώσουν οι συνταξιούχοι. Εν τέλει μια πιο «έξυπνη» και ευέλικτη πολιτική θα έβρισκε λύσεις που σήμερα δεν είναι ορατές -εδώ ελέγχεται ο κ. Παπαδήμος, για την απουσία της καινοτομίας, ας πούμε μία πρόταση για την καλύτερη αξιοποίηση ακινήτων που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του δημοσίου.
Οι συνταξιούχοι, λοιπόν, θα υποστούν άλλη μία μείωση του εισοδήματος τους. Προφανώς αυτή περιλαμβάνεται στο «να πονέσει λιγότερο ο απλός κόσμος» του Αντώνη Σαμαρά. Αν θυμάστε καλά, την περασμένη Κυριακή ο πρόεδρος της Ν.Δ. είχε βγει από τη μαραθώνια σύσκεψη στο Μαξίμου δηλώνοντας ότι επιτέλους κάποιοι διαπραγματεύονται. Υποτίθεται, λοιπόν, ότι η διαπραγμάτευση έσωσε δύο μισθούς. Ναι, αλλά έχασε περισσότερα χρήματα. Επίσης οι συνταξιούχοι θα ένιωθαν ένα ελαφρύ άγγιγμα στην τσέπη. Τώρα αισθάνονται τανάλια στον λαιμό. Σε αυτή τη χώρα η αποκάλυψη της πλάνης κοστίζει όλο και πιο ακριβά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου