ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

....ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (27-2-1943) ΕΦΥΓΕ Ο "ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ" Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ. ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΟΙΗΜΑ:

Οι λύκοι

Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας οι λύκοι! Οι λύκοι!

Στα όπλα, Ακρίτες! Μακριά και οι φαύλοι και οι περιττοί,

καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι,

για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί.

(Απ' της μαυρίλας της άραχνίλας την αποθήκη

σε σκονισμένα γυαλιά κλεισμένο, παλιό κρασί,

των εκατό σου χρονών ανοίγω το άρχοντιλίκι

στου ήλιου τό φέγγος, τί σέ προσμένουν οι δυνατοί

ξανά σάν πάντα και γιά τή μάχη και γιά τή νίκη

νά τους φτερώσεις τό πάτημα τους όπου πατεί.

Σ' έμέ -κελλάρης λυράρης είμαι,- σ' έμενα ανήκει

νά τό κεράσω στά νέα ποτήρια τό άρχαίο πιοτί).

Βοσκοί και σκύλοι, λώβα και ψώρα. Τ' αρνιά; Μουζίκοι.

Ό λαός; Όνομα. Σκλάβος πλέμπας δούλα κ' ή οργή,

Δίκη άπό πάνω θεία των αστόχαστων καταδίκη

και λογαριάζει και ξεπλερώνει όσο αν αργεί.

Τραγουδημένη κλεφτουριά, Γένος, αρματολίκι,

τά ξεγραμμένα και τά τριμμένα ψέματα, αχνοί,

Ιδέα βυζάχτρα των τετρακόσιων χρόνων, ή φρίκη

τώρα, τό μάθημα των Ελλήνων ώς χτες, έσύ

του ραγιά μάνα βιβλικό, πλάσμα ορφικό, Ευρυδίκη,

του πανελλήνιου μεγαλονείρου χρυσοπηγή,

μας τόν καθρέφτιζες μέσ' στης Πόλης τό βασιλίκι

τον ξυπνημένο Μαρμαρωμένο, κυνηγητή

του Ισλάμ. Ή Θράκη προικιό του, ώ δόξα! Και άπανωπροίκι

μιά Ελλάδα πάλε στην τουρκεμένην Ανατολή,

της Ιωνίας γλυκοξημέρωμα.... Οι λύκοι! Οι λύκοι!

κ' οι βοσκοί ανάξιοι, λύκοι και οι σκύλοι κ' οι αντρείοι δειλοί.

Στης Πολιτείας τή μάντρα οι λύκοι! Παντού είναι λύκοι!

Ξανά στά Τάρταρα Ίσκιος, του ψάλτη λατρεία κ' έσύ.

Ψόφια όλη ή στάνη. Φέρτε νά πιούμε, κούφιο νταηλίκι,

γιά τό άποκάρωμα πού μας πρέπει, κι όποιο κρασί. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΥΛΙΚΟ