Ὁ μέγας εὐεργέτης καί φιλάνθρωπος Χριστός ἐνίκησε μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τον ἔσχατο καί μέγιστο ἐχθρό τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τόν θάνατο καί τόν τό «κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου», δηλαδή τόν διάβολο.Κάθε ἄνθρωπος πού μετέχει διά τῆς πίστεως καί τῶν ἁγίων μυστηρίων στό Σῶμα τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστηθέντος, θριαμβευτοῦ, στήν Ἐκκλησία, ἀποκτᾶ πλέον καί ἐκεῖνος τή δυνατότητα νά ἀρθεῖ ὑπεράνω τῆς σκληρῆς πραγματικότητας τοῦ θανάτου καί τῆς τυραννίδας τῶν δαιμονικῶν δυνάμεων.Ἐκ τῆς Ἀναστάσεως ἐτύχομεν ἀναστάσεως καί «ἐλάβομεν χάριν ἀντί χάριτος».Αἰώνια καί ἀκατάλυτη ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ὡς ἄδυτος ἥλιος διαλύει τό ἔρεβος καί καταργεῖ τόν σκοτασμό τῆς διανοίας. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός: οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια». Ὅλα εἶναι λουσμένα μέσα στό χαροποιό φῶς τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας. Ὁ λίθος ἀπεκυλίσθη!Καί τό κενό μνημείο διακηρύσσει ὅτι ὁ Χριστός ἐνέκρωσε τόν θάνατο καί ἀνέστη.Ὁ θνητός ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἄδικα κατεδίκασε σέ θάνατο τον Θεάνθρωπο, τώρα «καταδικάσθηκε» ἀπό Ἐκεῖνον νά εἶναι ἀθάνατος.Ὁ θνητός και πεπερασμένος ἄνθρωπος ἔγινε ἤδη ἀθάνατος χάρῃ στόν παθόντα καί ταφέντα μέν, ἀλλά ἀναστάντα Ἰησοῦ. Ὅλο τό χαρμόσυνο καί ἐλπιδοφόρο εὐαγγελικό μήνυμα μπορεῖ νά συνοψισθεῖ ἀκέραιο σέ δύο μόνο λέξεις: Χριστός Ἀνέστη!Καί μυριόστομη ἀκολουθεῖ ἀπό τά χείλη τῶν πιστῶν, πού βιώνουν τήν ἀναστάσιμη χαρά τῆς σωτηρίας, ἡ ἐνθουσιώδης ἀπάντηση: Ἀληθῶς Ἀνέστη!Ἐφέτος, ὅμως, τό μήνυμα τῆς νίκης τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ βρίσκει τήν κοινωνία μας βυθισμένη στήν ἀνησυχία, τήν ἀνασφάλεια καί τήν ἀβεβαιότητα, πού προξενεῖ ἡ λεγόμενη οἰκονομική κρίση.Παντοῦ κυριαρχεῖ ἡ ἀπαισιοδοξία καί ὁ φόβος γιά τό αὔριο. Ὅμως τουλάχιστον οἱ πιστοί χριστιανοί ὀφείλουμε νά μή χάσουμε τό χαμόγελο τῆς ἐλπίδας.Ἄν ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός νίκησε τό θάνατο καί διέλυσε τά ἔργα τοῦ διαβόλου, ἐνωμένοι μαζί Του μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε νικηφόρα κάθε δοκιμασία καί δυσκολία. Ἀρκεῖ νά ἀναθέσουμε ὄλη τή ζωή μας μέ ἐμπιστοσύνη στά χέρια Του. Ἀκολουθώντας τό Χριστό στή θυσία, θά τόν ἀκολουθήσουμε και στήν Ἀνάσταση.«Χθές συνεσταυρούμην Χριστῷ, σήμερον συνδοξάζομαι· χθές συνεσταυρούμην, συζωοποιοῦμαι σήμερον· χθές συνεθαπτόμην, σήμερον συνεγείρομαι».Ὁ παλαιός ἄνθρωπος πρέπει νά συσταυρωθεῖ μέ τό Χριστό, πρέπει νά πεθάνει ὁ κακός ἑαυτός μας τῆς φιλαυτίας καί τῆς ἰδιοτέλειας, ὥστε νά ἀναστηθεῖ ὁ νέος ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης καί τῆς προσφορᾶς.Ἵσως ἐκεῖ νά βρίσκεται τό μυστικό γιά τήν ὑπέρβαση τῆς κρίσης καί τήν ἀπεμπλοκή μας ἀπό τό φαῦλο κύκλο τῶν εὐτελῶν συμφερόντων.Εὔχομαι τό φῶς πού ἐκπηγάζει ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο νά φωτίζει τά βήματά μας, ὥστε ἡ ζωή μας νά βρεῖ τό μυστικό της σκοπό, πού εἶναι ἡ κάθαρση ἀπό τά ἄλογα πάθη καί ἡ κατά χάριν Θέωση.«Χριστός Ἀνέστη».Ἔτη πολλλά, εὐλογημένα, εὐφρόσυνα καί ἀναστημένα.
Καλή δύναμη κοντά στόν Νικητή τοῦ θανάτου καί Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό.
Μέ τήν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας
Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας
† Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Ήταν μια φορά σ΄ένα δάσος τρία δέντρα. Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό...
Όμως κάποια ημέρα ένας άντρας και μια γυναίκα ήλθαν στο στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα, και η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δέντρο.
Στο μικρό ψαροκάικο, που είχε γίνει από το δεύτερο δέντρο, μετά από πολλά χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες μαζί με το δάσκαλο τους, ο οποίος ήταν κουρασμένος και είχε κοιμηθεί. Είχαν ανοιχτεί στην θάλασσα, όταν ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία.
Και το τρίτο δέντρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια ημέρα το πήραν και έκαναν έναν σταυρό, στο οποίο σταύρωσαν τον Χριστό.
